Na de traditionele verzorgde rijdersvoorstelling op zondagmiddag, met de nodige aandacht voor het Estse volkslied, maakten de dertig teams zich omstreeks 13 uur op voor hun eerste manche.  De ochtendlijke hevige regenval had gezorgd dat het stof geblust was, en vlak voor de start begon de zon te schijnen.  Niet voor Justin Keuben echter, wiens co-piloot Dion Rietman zich aan de knie had geblesseerd in de warm-up en niet meer in de mogelijkheid was om van start te gaan.

Varik-Daiders gingen als eersten de eerste bocht in, maar schoven iets te ver door naar buiten, waardoor  Hermans-Musset binnendoor naar één glipten, voor Sanders-Kunnas, Dierckens-Bax, Varik, Compalati en Vanluchene.  Giraud-Haller zouden hun stunt van een week eerder nièt herhalen.  Bij het vallen van het starthek begon hun motor al te sputteren, en na enkele ronden tegen beter weten in, toch te blijven aanmodderen viel het doek voor de ontgoochelde snelle Fransman.  

Het is misschien een beetje ver, maar qua organisatie en randactiviteiten kun je nergens beter zitten dan op de Grand Prix van Estland in Kivioli.  Je kunt er makkelijk een weekje op en rond het – overigens schitterende – motorcrosscircuit vertoeven zonder je te vervelen, want het circuit maakt deel uit van het Kivioli Seikluskeskus Adventure Park.  Aan vertier geen gebrek .  Een  hillclimb wedstrijd, een  nachtcross MX Open,  vuurwerk en een mini music festival zorgen ervoor dat er ook ’s avonds en ’s nachts van alles te beleven valt.  Maar uiteraard  zijn het – naast een EK-race voor de quads - de heren WK-rijders uit de zijspancrossklasse die in de grootste letters op de affiche prijken. En die moesten zich vandaag proberen te kwalificeren.  Met dertig waren ze. Geen Last Chance, en iedereen tevreden dus.  Net als vorige week, geen startnummer 111 – Daniël Willemsen – in Estland.  Wél voor het eerst aan de start dit jaar, het startnummer 11  :  Riku Kunnas , die de nobele onbekende Fin Henri Jumppanen aan zijn zijde had staan.  Ter vervanging van zijn broer Lari Kunnas die heden ten dage zijn lot in Westvlaamse handen heeft gelegd.

Als er één Grand Prix is waar elkeen met plezier naartoe reist, dan is het toch wel die van Kivioli, helemaal in het noorden van Estland, waar je ogen en oren te kort komt om er alles te zien en beleven wat er te beleven valt gedurende het WK-weekend.  Het circuit is gelegen middenin een Adventure park, met diverse leuke en uitdagende attracties. Ook het nevenprogramma rond de eigenlijke Grand Prix is niet mis : Races om het EK Quads, een muziek festivalletje op vrijdag én zaterdagavond,  een spectaculaire  hillclimb wedstrijd op zaterdagavond, vuurwerk én een MX Open Nightcross bij kunstlicht.  De naam 'one of the best motocross weekends in Europe' is dan ook zeer toepasselijk.  Overigens ziet het er naar uit dat het de laatste editie wordt komend weekend  in Kivioli. Voor wie er nog nooit bij was is er alvast goed nieuws  : De wedstrijden zijn zowel op zaterdag àls zondag thuis live te volgen, via www.fimsidecarcross.be . 

Vrij simpel, zo lijkt het. Ofwel heel ver : Grand Prix in Estland (Kivioli). Ofwel dicht bij huis : Nederland-België voor zijspannen in Lommel, zowel op  zondag àls op Pinkstermaandag , in een organisatie van MC Betemo, onder auspiciën van de VLM-federatie.   De VMCF en MCLB zijspannen zijn wedstrijdvrij in het Pinksterweekend , maar kunnen probleemloos in Lommel terecht om er deel te nemen.  Voilà , kort maar goed, dit keer.   

Het is nu of nooit, zo dacht de 32-jarige Australiër Brian Anthony er over  toen hij enkele weken geleden een telefoontje kreeg van de Duitse Grand Prix rijder Joachim Reimann , om diens geblesseerde broer te vervangen in het zijspan, voor de volgende WK-wedstrijden én het Duits kampioenschap.  Het enige wat Anthony wou weten of het wel degelijk een links zijspan was.  De rest was van ondergeschikt belang.  Vliegticket besteld, rugzak ingepakt en hopla vanuit down under richting Frankfurt Flughafen. Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap  in het onbekende voor de mens. Of iets in die aard.  Niet dat Anthony aan zijn proefstuk toe is. Samen met rijder John Robinson – die zich op een blauwe maandag  een kwarteeuw geleden nog es wist te kwalificeren voor de Letse Grand Prix in Kegums – is Brian Anthony reeds ettelijke keren Australisch kampioen zijspancross geworden.

Hij is jong, blaakt van gezondheid, boordevol ambitie en staat messcherp.  Maar om te zijspancrossen moet je met twee zijn, en daar wringt momenteel het schoentje bij Bjorn De Schuyter, die de afgelopen maanden al enkele keren dicht bij de overwinning was in de B-klasse van de MCLB-zijspannen.  Bjorn zit momenteel zonder co-piloot en is dringend op zoek naar een vervanger. Liefst iemand met enige ervaring en bereid om het seizoen af te werken in de MCLB-federatie bij de zijspannen B-categorie.   ‘We koed be heroes’ prijkt er bij Bjorn vooraan op de machine. Zou David Bowie’s geest daar nog ergens rond dwalen misschien in de Westhoek ?   

Op de Genkse Horensbergdam was er geen houden aan Nick Janssens en Dave gorris die overtuigend beide manches op hun naam schreven, telkens voor Olivier Deveux en Gunther Willems. Ben Segers, met Kenny van de Plas werden tweemaal derde, zodat er weinig rekenwerk nodig was om het dagpodium te bepalen.  MX Grietje bezorgde ons enkele foto's vanuit Genk. 

VMCF was zowel op donderdag àls op zondag aan het werk.  In de zandbak van Axel  schreven Goeyvaerts-Martens beide reeksen op hun naam. De Steegmansen en Christian Corthouts scoorden elk een keer een tweede en een keer een derde plek.  Op het Fort van Koningshooikt  wonnen vader en zoon Steegmans de beide reeksen, voor Coen-van Roy en Gommeren-Meeus.

Uitzonderlijke situatie afgelopen zondag  aan de rand van de Zwalmstreek, waar slechts  zeven zijspannen kwamen opdagen , en men er dan maar een gemengde wedstrijd Quads/Sidecars van maakte. Een wedstrijd in de wedstrijd dus, die in de eerste manche uitmondde in een spannend duel waarin Maxime van der Haeghen-Frederic van de Voorden nipt de bovenhand hielden op Kenneth Dierckens-Joey Valcke. De broers Moenaert toonden zich opnieuw de snelste B-equipe.

Het was nog steeds snikheet toen om 16 uur Giraud-Haller voor de joelende menigte de kopstart pakten, met Vanluchene-vd  Bogaart, Bax-Stupelis, Dierckens-Bax en Hermans-Musset  in het spoor. Dié vormden vanaf ronde één een selecte kopgroep, waarna het peloton volgde aangevoerd door Brown-Chamberlain, opnieuw Santermans-Beleckas en Compalati-Chopin.   Na drie ronden achtten voorin Vanluchene-vd Bogaart en Bax-Stupelis het welletjes  en verdrongen Giraud naar plaats drie.  Daarna ontspon zich een heftig duel om de leiderspositie, waarin Bax-Stupelis zzich na zes ronden de meerdere toonden van Vanluchene-vd Bogaart die geen antwoord hadden op de machtsgreep van Etienne Bax.  

Heel veel volk in Plomion, die reikhalzend uitkeken naar het vervolg van het België-Holland duel in de sidecars motorcrossklasse, met bij de vele Franse toeschouwers toch  de luidruchtige hoop dat ook hun chouchou Valentin Giraud terug zijn neus aan het venster zou kunnen steken.  Hoop, die gegrond leek, want Giraud zat meteen mee in de slag, samen met kopstarters Dierckens-Bax,  Sanders-Kunnas, Hermans-Musset en Van Werven-Beunk.   Vanluchene-vd Bogaart dienden zowel op het startveld als in de eerste bocht alle zeilen bij  te zetten om overeind te blijven, maar kwamen toch nog als vijfde uit de openingsronde.  Bax & Stupelis begonnen als tiende. Santermans-Beleckas kwamen een eerste keer als zesde door.  Van de Lagemaat verzeilde in het startgewoel  samen met Kelly Debruyne helemaal in de achterhoede.