Voor zij die niét naar Iffendic zijn afgereisd - en die, zoals het àltijd is met de afwezigen, uiteraard ongelijk hebben - is de Grand Prix te volgen via live-timing. Een ingewikkelde multimediale samenwerking over de grenzen heen tussen www.sidecarcross.com en www.sidecarcross.be - en waar wij zélf weliswaar geen jota van snappen, doch dit geheel terzijde - zorgt ervoor dat zowel de kwalificaties als de wedstrijdne morgen te volgen zijn.

Aangezien er slechts 32 teams aanwezig zijn in Iffendic, wordt er vandaag in één groep gekwalificeerd, en wel om 16 uur.  Daarvoor, om 13 uur vindt de pre-kwalificatie plaats, waarin meteen al de beslissing valt wie de 2 reserve-rijders zullen zijn.  Morgen vinden de eigenlijke WK-manches plaats om 13.30 uur en om 16. uur.  Allemaal te volgen via onderstaande link dus.

Net zoals de Belgische zijspanteams, had onze filmcrew vorig weekend te lijden onder blessureleed. Rudi lag en ligt nog steeds in de lappenmand, Filip kon er door omstandigheden ook niet bij zijn. En dus trok er een one-man-crew, zonder veel toeters en bellen (geen gorpo's, stabilizers, sliders, drone, ....) maar enkel een XA20 en statief naar Genk. Geniet nog even mee van de wederopstanding van Daniël Willemsen en het intense geluk voor de eerste GP winst van Robbie Bax!

Gematigd optimistisch - om het es in politieke termen uit te drukken - trekken onze nationale helden op drie wielen straks richting spektakelcircuit 'Chambre au Loup', in het Normandisch/Bretoense Iffendic, waar hen niet alleen een motorcross-circuit wacht om U tegen te zeggen, maar ook de zomerzon blijkbaar snode plannen heeft met rijders en co-piloten komend weekend.  Onze landgenoten werden afgelopen weekend door Dame Fortuna niet gespaard, voor eigen volk. In zoverre zelfs, dat er op zondagavond in Genk de nodige vrees ontstond of we , na het wegvallen van onze Champ Ben Adriaenssen, straks in Iffendic nog méér Belgische toppers zouden dienen te missen. Ondertussen is de hemel gelukkig opgeklaard  (heb  je  'm ?), en zaterdag stààn onze jongens er weer , in Normandië, vlakbij de stad Rennes.

Jan Hendrickx leek er het ergst aan toe zondag jl. in Genk, maar een telefoontje op woensdagavond naar de Belgische oostkantons , bracht meer duidelijkheid.  Jan Hendrickx : "In het ziekenhuis werden geen nieuwe breuken vastgesteld, en mijn schouder is ook niet uit de kom geweest.  Wel werd er  (lacht)   - raar maar waar - een oude breuk in mijn schouder geconstateerd , waar ik tot op heden eigenlijk zelfs geen weet van had. enfin, om het kort te houden : Mijn beide schouders zijn eigenlijk flink gekneusd, en ook enkele ribben zijn gekneusd, of gebarsten - da's niet geheel duidelijk.  Ik loop nu rond met beide schouders, én ribben, helemaal ingetaped.  Ik heb op die manier vanavond al voorzichtig een mountainbike-tochtje proberen te doen, en dat is me niet tegen gevallen.  We reizen dus af naar Iffendic, en gaan er , twee dagen voor mijn 33ste verjaardag, alleszins het beste proberen van te maken."

Het kon niet beter beginnen voor de Belgen in reeks twee : Vanluchene-Soenens alwéér op kop, voor Hendrickx-Mucenieks , gevolgd door drie Hollandse equipes D. Willemsen, E. Bax en K. Hermans. De Fransman giraud zat er als zesde eveneens goed bij.  In de tweede ronde al ‘vloog’ Jan Hendrickx  over de Horensbergdam én over Marvin Vanluchene naar de koppositie. Helaas , niet voor lang.  Even later ging onze Belgische kampioen kopje over, startte wel nog opnieuw maar greep constant naar zijn schouder. Hendrickx eindigde teleurgesteld 24^ste en zocht meteen het ziekenhuis op.

Voorin de wedstrijd nam Etienne Bax als snel de maat van Vanluchene-Soenens, waarna de WK-leiders door stoomden naar een onbedreigde zege.   Willemsen-Bax werkten zich op naar twee, en zaten meteen safe voor de eindzege in de Grand Prix, ondanks Giraud-Musset (derde) nog dicht in de buurt kwamen.  Het jongerenduel tussen Vanluchene en Hermans, werd met nog tien minuten te gaan, beslecht in het voordeel van de jonge hollanders, en dat betekende voor de 18-jarige Koen Hermans-Kenny Van Gaalen meteen hun eerste WK-podium. En als je ’t ons vraagt, dan zal het zeker ook niet het laatste zijn.

Ze dronken een glas, ze deden een plas, en .  .  .  alles bleef zoals het was. Niets is beter van toepassing op reeks één als dit oeroude vlaamse spreekwoord.   Vanluchene-Soenens namen de kopstart voor Giraud-Musset, Willemsen-Bax,  Van daele-Valcke en Hendrickx-van den Bogaart. Bax-Stupelis crashten in de eerste bocht, en mochten herbeginnen vanaf plaats 26. Reuzezaak voor Giraud dus, die echter in de vierde ronde bovenop de gecrashte koploper Vanluchene knalde, en eveneens opnieuw kon herbeginnen vanaf plaats 24. Bax-Stupelis was ondertussen opgerukt naar 16.   Jan Hendrickx , die kort daarop doorstootte naar plaats twee nà de nieuwe leider Daniel Willemsen, kon een reuzezaak doen , maar slaagde er niet in de oude krijger te verschalken en bleef hangen op twee. Van Daele-Valcke werden na een gigantische strijd met Hermans-Van Gaalen knap derde, voor . . .  Bax-Stupelis die vierde werden in een sprintje met Koen Hermans.  Synthese van het verhaal  : Bax-Stupelis crashen in de start, moeten  helemaal van achteraan terug beginnen, maar doet finaal – met dank aan hun rechtstreekse concurrenten Giraud en Hendrickx, de beste zaakjes.  Zo kun je wereldkampioen worden.

Zalig motorcrossweer, MC Maasland die er alles aan had gedaan om de Horensbergdam pico bello aan te bieden, en toch ‘slechts’ 39 teams op de afspraak. 

Twee kwalificatiemanches dus, met in groep A een hoofdrol voor Bax-Stupelis , die vier ronden Hendrickx-van den Bogaart aan hun achterwiel moesten dulden, maar daarna de ruimte kozen. Burgler-Betshcart waren meteen goed mee en stonden hun derde plek niet meer af.  Idem voor de Rozehnal-bros op plaats vier.  Marcel Willemsen-Bart Sloot schoten als vijfde uit de startblokken en verdedigden hun stelling met hand en tand.  De druk van de Britten Brown-Chamberlain werd halfkoers te  groot, en de eilandbewoners finishten als vijfde.  Daarna ontstond een gigantisch Hollands gekibbel omtrent plaats zes, dat in het voordeel van Van Werven-Beunk uit draaide voor Willemsen-Sloot  en de broers Visschers.  Davy Sanders-Kenny Boxtaele volgden van dichtbij maar misten nét de aansluiting . Zij finishten negende.  De Tsjechen Cerny-Musil hadden op tien de rol moeten lossen.   Razend spannend werd het om de twee laatst beschikbare plaatsen.  Tobias Garhammer (11) en  Tobias Blank (12) gaven geen kick , ondanks de stevige druk van  Derks-Bielen (13^de), Janssens-Janssens (14^de) en Van Calster-Vaes (15^de) . Ook de Soete-Vanlerberghe kwamen na een goeie start, op plek 18 nog wat tekort.  Keuben-Keuben  kapseisden  en vielen  daarna uit.

MC Maasland is er volledig klaar voor, , zo mochten we uit welingelichte bron vernemen. De eerste rijders zijn gearriveerd , en op vrijdag om 16 uur nemen de dame en heren van de jury het circuit al eens duchtig onder de loupe. De rijders zelf, die moeten vandaag, of ten laatste zaterdagochtend vroeg naar de technische controle waar hun machine, crosskledij en licenties gecheckt worden. Op zaterdagochtend vindt om kwartover negen aan het starthek de briefing plaats voor de rijders.  Vanaf 10 uur mag de eerste rijder uit groep A, de baan op voor de vrije trainingen.

's Namiddags wordt het ernst.  Om 15 uur valt het starthek voor de kwalificatie-wedstrijd in groep A. De 12 eersten mogen op zondag meedoen aan de race.  Om 16 uur gaat groep B van start. Ook hier stromen de beste twaalf door naar de eigenlijke Grand Prix op zondag.  Wie er dàn nog niet bij is, kan zich van 17.30 tot 18.00 wagen aan de Last Chance. daar gaan de zes snelste rondetijden alsnog door naar de wedstrijd op zondag. De zevende en achtste worden weerhouden als reserverijders, voor de Grand Prix.  De anderen kunnen zich nog aanmelden om op zondag deel te nemen aan de nevenreeksen, als dit een troost moge wezen.

De Grand Prix zelf, dat is uiteraard waar het allemaal om draait straks in Genk.  Na de annulatie van de Grand Prix van Oekraïne eerder dit jaar, bleven er in 2015 nog 15 WK-wedstrijden over.  Genk wordt komend weekend de achtste uit de rij, zodat op zondagnamiddag, na reeks één, het seizoen precies halfweg is.

En wie zijn nu de favorieten voor de overwinning ?  De kans is bijzonder groot dat we in Genk een nieuwe naam op de erelijst van de Belgische Grand Prix zijspancross kunnen bij schrijven .  En wel hierom : Vorig jaar werd de Belgische Grand Prix afgelast na een gigantische zondvloed.  In 2013 won Ben Adriaenssen, maar dié is er dit keer niet bij.  Dan gaan we naar 2012 toen Daniël Willemsen won in Genk (toen nog met Kenny Van Gaalen) . Kan Willemsen (nu met Robbie Bax rijdend) zondag nog eens winnen in Genk ?  Geen simpele vraag !  De kannibaal won ondertusssen reeds acht (!) keer de Belgische Grand Prix zijspancross.  Schrijf ‘m vooral niet af,  de oude krijger !

Andere ex-Genk-winnaars, die zijn er niet meer bij, wegens allemaal reeds op pensioen.

Zodoende moeten we – waarschijnlijk – op zoek naar een nieuwe winnaar, in 2015.

MC Maasland is komend weekend aan haar 15^de organisatie toe van een WK-wedstrijd zijspancross, en viert hiermee haar ‘kristallen’ jubileum.  Een jubilee dus, dat schrééuwt toch om een nostalgische terugblik, niet ?

De zijspancross-sport is door FIM (zeg maar de UCI of de FIFA, van de motorsport) officieel erkend als wereldkampioenschap sedert 1980.

Dààrvoor vond eerst de FIM-Cup zijspancross plaats (van 1971 tot 1974). De allereerste FIM-Cup wedstrijd werd op 25 april 1971 verreden in het Zuidfranse Pernes les Fontaines. Noorderburen  Rikus Lubbers en Bart Notten (de levende oranje legende, die komend weekend op zijn klompen en zijn oranje Hollandse outfit ongetwijfeld één van de blikvangers zal zijn in Genk) werden dat jaar de allereerste winnaars van de FIM-Cup zijspancross..  Gustave Cox en Albert Jans werden de beste Belgen met een knappe derde plek. Alois De Kort-Louis de Laet behaalden voor België nog net de top tien.  De komende jaren rijden ook landgenoten Pierre Borms-Michel Moonans (10^de in 1972) en Alois De Kort-Pierre Van Hoof (4^de  in 1973 ) zich in de internationale zijspancross schijnwerpers.

In 1975 wordt de zijspancross-discipline opgewaardeerd door FIM en krijgt de titel ‘Europees kampioenschap’ mee. Dit zou duren tot 1979.  Opnieuw zijn de Nederlanders van de partij. In 1975 worden Ton Van Heugten-Dick Steenbergen de allereerste officiële Europese kampioenen zijspancross.  Voor België is in die jaren weinig eer weg gelegd.  Pierre Borms-José Castiaux worden es 13^de (1976)  , Boudewijn de Kort-Karel Torfs es 14^de (1977) en . . .  Daniël Van Bellinghen-Raf D’Hollander vierde (in 1979).  Een keerpunt, in de (Belgische )zijspancross.