Nog één kampioenschap diende afgelopen  weekend beslecht te worden, en dat gebeurde in het Nederlandse Oss alwaar de finale van de IMBA-competitie werd verreden.  Mike Keuben en Zac Snell beschikten over de beste papieren, ondanks het seizoen 2019 voor beiden niet over rozen ging.  Rijder Mike Keuben kwam in het begin van het seizoen vrij zwaar ten val en er volgde een flinke revalidatie alvorens er weer aan crossen kon worden gedacht.  Halverwege het seizoen moest Keuben – na het afhaken van Lars de Laat ook nog es op zoek naar een andere co-piloot, en dat is als linkse zijspanrijder op het vasteland niet vanzelfsprekend. Dus trok Keuben het Kanaal over, alwaar ie Zac Snell – aanvankelijk co-piloot bij Jake Brown in het WK, maar na eveneens een blessure zijn basisplaats kwijt geraakt aan Joe Millard – bereid vond om in te vallen. Afgelopen zondag kwamen Keuben & Snell nog es hard ten val bij de start van de tweede heat. De supporters hielden hun adem in, maar toen beiden terug recht krabbelden en zich van de laatste plaats wisten terug te knokken naar de eerste plek, was het duidelijk dat de IMBA-titel, dubbel en dik verdiend, binnen was.

Het gebeurt de jongste jaren steeds vaker, dat er  benzinetests en dopingscontroles worden uitgevoerd op de WK-wedstrijden.  De dopingscontroles kunnen vanuit FIM worden georganiseerd, of vanuit het plaatselijke dopingagentschap van het organiserende land. Benzinecontroles komen vanuit FIM, en worden pas aangekondigd, vlak voor de start van de wedstrijd, wanneer iedereen zich reeds in het gesloten park bevindt.  Er is dus geen ontkomen aan.  Op de Nederlandse Grand Prix in Markelo (7 juli 2019) werden benzinestalen afgenomen van  de motoren van Kert Varik, Arne Dierckens en Stuart Brown . De uitslag ervan werd nu pas bekend. Twee laatst genoemden gaan vrijuit, bij Kert Varik was de benzine niét conform.  De Estse rijder dient nu zijn behaalde WK-punten aldaar en  zijn prijzengeld opnieuw inleveren.   Varik werd in Markelo een keer zevende en een keer tiende, wat in totaal 25 punten opleverde.  Punten, die Varik nu terug kwijt is.

Op de zware zandbaan van Sint Huibrechts Lille, in het kader van de VLM teamtrophy, was er ook een wedstrijd voorzien voor zijspannen. Negen thuisrijdende VLM-ers tekenden present, en de snelsten van de tijdstraining , Ben Segers-Kenny van de Plas, waren op het eind van de dag ook  de eindlaureaten van de wedstrijd.  De eerste manche mondde, ondanks het lage deelnemersaantal, toch  uit in een bijzonder spannend slot waarin uiteindelijk Segers-van den Plas met amper een halve seconde verschil de bovenhand haalden op Jimmy Vaes en Jimmy Horijon. Van Hasselt-Vanhamel volgden op ruim een minuut als derde.

Ook in  heat twee was de nodige suspens te beleven.

Het was er vorig jaar al gezellig én druk, en dit jaar steekt organisator Davy Maris nog een tandje bij.  Voor de kleinsten is er een aparte jeugdbaan, én er is ook een springkasteel voorzien.  Op de 'echte' crossbaan kan er naar hartelust gereden, getest, en gebakkenist worden.  Verschillende grote namen hebben reeds hun aanwezigheid bevestigd, maar uiteraard is iederéén die over een zijspan beschikt welkom op deze specifieke zijspancross opstapdag, die zeker en vast géén wedstrijd is, maar een gezellig onderonsje waarbij iedereen die dat wil, kan proeven van de zijspansport op eigen tempo en volgens eigen mogelijkheden, maar waarbij af en toe toch wel es een – al dan niet potentiële – co-piloot op de rooster wordt gelegd en het gas toch es iets verder wordt open gedraaid.  Nieuw dit jaar is dat de kleine tent wordt vervangen  door een heuse feesttent, en dat er na het opstappen een huldiging wordt voorzien voor de top drie van diverse federaties.  Samenwerking tussen de verschillende federaties zal hier dus geen ijdel begrip zijn op deze opstapdag.

De spoeling wordt dun, want het seizoen loopt op zijn allerlaatste benen.  In het Nederlandse Oss , net over de Belgisch/Nederlandse grens,  wordt op het circuit de Witte Ruysheuvel de finale om het IMBA-kampioenschap verreden, Het is er momenteel een Nederlandse aangelegenheid in de zijspanklasse  en het heeft er alle schijn van dat ofwel M. Keuben – Z. Snell, of F. Mulders – A. van de Wiel zondagavond met de IMBA-titel zullen gaan lopen. Onze landgenoten Stan Goeyvaerts en Ben Martens prijken op plaats vier en zijn nog volop in de running voor het podium. (voor de IMBA-tussenstand, zie bovenaan deze pagina).

n eigen land wordt er nog op twee plaatsen gezijspancrosst : MCLB is van de partij in Lembeke – Kaprijke, langs de Ketsebroek, waar het MB-team er organisator van dienst is en er een droge en vlot berijdbare omloop aanbiedt. Deze wedstrijd geldt tevens als kampioenschap van Oost-Vlaanderen.

Na het vertrek van co-piloot Lari Kunnas naar de Estse hardrijder  Kert Varik, begon voor onze Davy Sanders de zoektocht naar een nieuwe co-piloot voor 2020. De keuze viel uiteindelijk op de Fransman Johny Badaire, die in het seizoen 2018 grote vorderingen maakte aan de zijde van Valentin Giraud, toen diens vaste co-piloot Elvijs Mucenieks uit viel met een zware rugblessure.  Dit jaar echter miste Badaire de seizoenstart aan de zijde van Giraud door een aanslepende knieblessure, en toen de resultaten van Valentin Giraud met nieuwe invaller Andres Haller plots pijlsnel de hoogte in gingen, waren de kansen voor J. Badaire verkeken om zijn plaats aan de zijde van Giraud terug in te nemen. De onlangs vijfentwintig jaar geworden Franse dakwerker Badaire, kwam dit seizoen slechts één keer in actie in het WK, en dat was in het Duitse Strassbessenbach aan de zijde van Daniel Willemsen.  Meer dan één keer een tiende plaats zat er voor dit gelegenheidskoppel niet in toen.

Bij VLM is men volop bezig met de mekaniekerswedstrijden . Afgelopen zondag werd er in Ravels in allerlei klassen gezijspancrosst.  Er waren wedstrijden voor gemengde dames/herenkoppels, er waren mekaniekerswedstrijden , en er was ook een ‘echte ‘ wedstrijd.  Deze werd gewonnen door Stan Goeyvaerts , die een heroptredende Tim Smeuninx aan zijn zijde had staan.  Sabrina Van Calster versloeg  kort na de winnaars in een vinnig spurtje Jimmy Vaes voor de tweede plaats.  Een tweede reeks werd er , gezien het slechte weer, niet meer verreden.  Bij de mekaniekers-zijspannen waren de reekszeges voor Geert en Kevin Mans, en Bruno Bastiaanse-Ben Martens.  K. Van de Plas-Derboven waren de regelmatigsten en wisten met een 2 – 5 score de dagoverwinning binnen te halen.  In de ‘gemengde klasse’ namen vader en dochter Steegmans twee keer de kopstart, maar waren het finaal toch vader en dochter Stefan en Xana Coen die de dagzege wisten binnen te rijven.  MX-Grietje was erbij en bezorgde de volgende fotoreeks van Ravels.

Het was een gigantische domper uiteraard afgelopen zondag voor onze Belgische jongens, toen ze gelijk na de eerste manche al te horen kregen dat beide teams (Vanluchene-vd Bogaart en Dierckens-Bax) gediskwalificeerd werden, en de Belgen aldus in de twee overige manches enkel nog voor spek en bonen mochten mee rijden. What happened ? Dierckens-Bax stelden zich als eerste – België had pole position, weet je wel -  op aan het starthek, Vanluchene-vd Bogaart zouden vanaf de tweede rij starten.  Plots voelt Dierckens dat de gashendle te pas en te onpas blijft hangen, wat mee starten met de bende en verder rijden levensgevaarlijk maakt.  Helder denken op zo’n stressy momentje met vijfentwintig brullende motoren rond je hoofd, het is niet vanzelfspekend.  Dierckens duwt de motor achteruit en op dat moment komt Marvin Vanluchene er aan om zich op te stellen op de tweede rij.   Zowel Dierckens àls een official (!) manen Vanluchene aan om plaats te nemen op de vrij gekomen plaats op de eerste rij, wat de ex-wereldkampioen in de gegeven omstandigheden uiteraard gretig doet.  De rest is gekend : Kopstart voor Vanluchene en reekszege, terwijl Dierckens zich na een pitsbezoek vanuit kansloze positie terug knokt naar plaats vijftien. Onmiddellijk na de finish worden beide Belgen gediskwalificeerd.

Om half vijf moesten de zijspannen voor een laatste keer de arena in Schwedt.  Nederland zat dan eigenlijk al op rozen, maar  voor de twee andere podium plaatsen diende er nog flink gestreden te worden. Ook en vooral omdat noch Engeland, noch  Estland, noch Letland, in zijn sterkste bezetting van start ging.  Dan zag het er voor de Fransen, die slechts zesde stonden, misschien nog iets beter uit voor het startschot af ging.  Voor België gingen Santermans-Beleckas van start vanop de eerste rij. Vanluchene-vd Bogaart moesten het vanaf de tweede rij zien te klaren.  Nederland liet in deze manche nog es duidelijk zien dat er de jongste jaren absoluut  geen twijfel is over het antwoord op de vraag : Welk land is het sterkste zijspancrossland ter wereld ?  Hermans-Kunnas namen de kopstart, en kregen reeds na een halve ronde Bax-Stupelis (vanaf rij twee ! )  mee in hun zog.  Daarna werden de rollen algauw omgekeerd en wonnen Bax-Stupelis overtuigend, met teamgenoten Hermans-Kunnas op drie. 

Spanning was er enkel omtrent de verdere podiumplaatsen, op zeer ruime achterstand weliswaar van de Nederlandse heersers.

De tweede reeks namen Dierckens-Bax de kopstart en konden die plaats, ondanks de druk van Hermans-Kunnas en Brown-Chamberlain tot ruim halfkoers met succes verdedigen.  Brown nam zelfs even de tweede plaats over van Koen Hermans, maar daarna herpakte de Nederlandse kampioen zich en rukte in één keer door naar de koppositie en stond die niet meer af.  Dierckens-Bax werden eervol tweede, voor Van Werven-van Gaalen die verrassend nog Brown-Chamberlain wisten te verdringen van plaats drie.  De goed gestarte Zwitser Marco Heinzer werd vijfde, de Letten Rupeiks-Liepins zesde en de Fransman Hamard zevende.  Engeland, dat na reeks één de tusssenstand leidde, zag zijn tweede rij George Kinge pas als achttiende binnen lopen, en daarmee zijn de Britten uiteraard de leiding kwijt in het tussenklassement.   Een hele sterke prestatie werd afgeleverd door Kristof Santermans-Kostas Beleckas die in de trechter na de start tot stilstand kwamen, en pas als éénentwintigste met ruime achterstand uit het kluwen geraakten.