De laatste proef of beter gezegd de finale proef kreeg zijn verloop in de Kwezelstraat in Lummen waar we met de Paastrofee al te gast waren. Fun MX en MC De Buiting sloegen de handen in elkaar om deze wedstrijd te organiseren. Een goede zet zo bleek op het einde van de dag. Alles was piekfijn geregeld met vuurwerk en al bij de finish van de kampioenen. Het circuit was gedeeltelijk anders uitgetekend. De ene vond het prima zo en de andere vond dat het had moeten blijven zoals bij de Paastrofee. Persoonlijk vond ik het zelf beter enkel die wave sectie die voor veel valpartijen zorgde had ik er uit gelaten en vervangen door een springbergje maar de organisatie vind dat er ook iets voor de technisch iets meer onderlegde piloten moet inzitten. Ondanks de mist die er 's morgens hing kregen we een wondermooie dag, een stralend zonnetje kwam te voorschijn rond het middag uur en maakte alles ook feestelijker. Ook de grote feesttent was knap aangekleed. Wat kon en zou een top organisatie kunnen kelderen ? Misschien enkele tussen aanhalingstekens natuurlijk het niet zelf kennen van de reglementen door de VLM persoonlijkheden of verantwoordelijken want er was commotie op het eind van de dag en niet enkel bij de zijspannen. Jammer was het te horen dat de Gielkens broers niet op gesprek wilden gaan op de bus om de situatie van Houtvenne uit te klaren.

GOUD VOOR NEDERLAND , BRONS VOOR BELGIE.

Voor Nederland kon er nog weinig verkeerd gaan in heat drie, maar voor de Belgen  was het er op of er onder , wilden ze nog een podiumplaats halen.   Bax-Kunnas startten op kop, gevolgd door  Sanders-Soenens, Giraud-Mucenieks, Cuche-Cuche en Brown-Chamberlain.  Vanluchene-vd Bogaart kwamen vanaf rij twee als negende uit het startgewoel , maar kwamen al op de eerste steile helling in de problemen.  Door een plensbui vlak voor de start, was het spekglad geworden en geraakte de goed gestarte Ier Neil Campbell de helling niet op. Vanluchene die er vlak achter kwam , verloor hierdoor meteen vier plaatsen .  

NEDERLAND  OP SCHEMA.

De tweede manche begon precies als de eerste, met Nederland aan het bewind. Dit keer waren het Willemsen-Bax die de kopstart  namen, voor Sanders-Soenens, Wilkinson-Chamberlain, Auvray-Musset, Hermans-van Gaalen en alweer die duivelse Italiaanse Lasagna-broers.  Dierckens-rostingt kwamen vanaf rij twee, na één ronde als elfde door.  Engeland, Frankrijk  en Tsjechië hadden hun zware kanonnen S. Brown, V. Giraud en T. Cermak vanaf de tweede rij laten starten.  Die mochten dus, net als Dierckens, vol aan de bak in een razende achtervolging. 

De openingsheat werd al om 11 uur verreden. In de eerste bocht al vlogen de vonken er af en het was een wonder hoe Vanluchene & van den Bogaart die in de verdrukking kwamen, er in extremis in slaagden om de combinatie met de wielen aan de grond te houden, en  nog als vijfde uit het geharrewar tevoorschijn te komen.  Bax-Kunnas kozen meteen het hazenpad, voor Auvray-Musset.  De Franse rijder steeg boven zichzelf uit, en bracht in de slotfase zijn achterstand op Etienne Bax zelfs terug tot drie seconden.  Tweede plaats voor Guenady Auvray, en meteen de eerste verrassing van de dag.  Vanluchene-van den Bogaart, hadden een paar ronden nodig vooraleer de bibber uit het lijf was, maar daarna gooide de Belgische equipe  zich vol overgave in de strijd. 

Met slechts negen teams aan de start was het een eerder karige bedoening op zaterdag.  In plaats van drie kwalificatieheats, kregen we dit keer – wegens het geringe aantal deelnemers – slechts één kwalificatiewedstrijd te zien, die dan nog werd verreden onder de vorm van een  40 minuten durende tijdstraining.  Weinig zijspananimo dus , dit in schril contrast met de quads  waarvoor 17 landen zich hadden aangemeld, w.o. zelfs USA,  Australië, Noorwegen, Spanje en Argentinië.   De sidecars vormden dus – op zaterdag althans – zowat het nevenprogramma voor de Quads-wedstrijden. De omgekeerde wereld.

Komende zondag wordt het internationale zijspancross-seizoen afgesloten in het Italiaanse Cingoli, met de Sidecarcross of Nations.  Team Belgium won vorig jaar deze prestigieuze wedstrijd, die toen verreden werd in het Franse Gueugnon. De Belgen mogen straks in Italië starten,  met de fiere nummers één, twee en drie op hun machines. Een kans die je slechts zelden krijgt, als je een sport beoefent op het allerhoogste niveau.

Er is echter een ‘maar’ aan gekoppeld !  Een 'MAAR' dus : Van het Belgische winning team van 2016 , blijft nog slechts één rijder over.  Zowel Ben Adriaenssen als Jan Hendrickx hingen namelijk afgelopen winter de helm aan de wilgen.  Marvin Vanluchene rest als enige van het winnende drietal, en hij moet dan ook zijn twee nieuwe teamgenoten op het juiste ‘Belgian Red Stallions’–spoor  zien te krijgen.

Met een veilige marge de  laatste wedstrijd tegemoet gaan.  Etienne Bax weet er , na Markelo, alles van.  Uiteindelijk  kwam toch nog alles goed voor Bax-Musset.  Eenzelfde scenario kregen we in de eindfase van de sidecarcross.be pronostiek.   Voor de laatste wedstrijd in Markelo leidde Rien Willems (179) voor Inge De Decker (175) en Davy Sanders (174).  Dat mocht normaal gezien geen probleem meer geven voor motorsportfotograaf Rien Willems, die het wereldje kent als zijn broekzak.

Maar zie : Veel verder dan een schamele 10 op 30 , raakte de koploper niet met zijn voorspelling voor Markelo. En dan was het natuurlijk bang afwachten wat de naaste concurrenten hadden gespeeld ! 

Op het prachtige parcours in Pamel, kwamen zondag elf zijspanteams opdagen voor de eerste wedstrijd na het kampioenschap.   A-kampioenen Boussy-Boxtaele waren er niet bij.  Zij waagden zich aan de Grand Prix sidecarcross in het Nederlandse Markelo.

Ook B-kampioenen Olivier en Gauthier Valcke waren niet van de partij.  Olivier Valcke kampt met een handblessure die ‘m momenteel verhindert om te gaan motorcrossen.  

A-rijders Yens Delmotte-Tom Verbrugghe haalden hun gram voor de pech van vorige week, en wonnen probleemloos  beide manches .