Op een vredige kerstmiddag, waarop zijspancrossland in een diepe winterslaap ligt,  lijkt het ons het uitgelezen moment om es terug te blikken op de tentoonstelling ‘Roger Vanlerberghe . . . 60 jaar later’ , die in november in het kleine Westvlaamse dorpje Klerken werd georganiseerd. De  tentoonstelling werd opgedragen aan de lokale Roger Vanlerberghe, 94 jaar jong én in blakende gezondheid. Vanlerberghe is de oudste nog in leven zijnde Belgische motorcrosskampioen.  De laatste der Mohikanen !  Vanlerberghe werd 60 jaar geleden, in 1957 , Belgisch kampioen zijspancross BMB.  Na enkele vice Belgische titels, was het voor Vanlerberghe , in 1957 raak. Daarvoor diende hij wel af te rekenen met de grote namen uit die tijd, zijnde Karel Dom, Pierre Frenay, maar vooral Leon Liekens , die ondertussen allen helaas reeds het tijdige voor het eeuwige hebben ingewisseld. Vanlerberghe werd in 1924, kort na WO I geboren, en de barre naoorlogse tijden dreven hem als kind, samen met zijn ouders naar Canada. Halverwege de jaren ’30 keerde het gezin terug naar het geboortedorp Klerken, en verspeelde tijdens WO II het grootste deel van hun bezittingen aan de bezetter.  Vanlerberghe was - en is -  echter een Westvlaamse koppige doorzetter, en stampte eigenhandig, naast een bloeiende zelfstandige zaak, ook een rijk gevulde motorcross carrière uit de grond.

Sidecarcross.be telt de laatste 14 dagen van het jaar af, naar 2018. En alsof de duivel ermee gemoeid is, exact op kerstavond  komen we terecht bij de Grand Prix van België, georganiseerd door het fel getergde MC Maasland.  Toch blijven deze mannen doorzetten , vaak tegen beter weten in, maar steeds met passie en het zijspan motorcrosshart op de juiste plaats. Chapeau MC Maasland ! In juli 2017 moest MC Maasland, noodgedwongen opnièuw uitwijken.  Na Neeroeteren en Genk, kwam men terecht in Lommel.  Niet meteen het circuit waar je aan gaat denken , als je als zijspancrosser graag plezier beleeft aan het zijspanrijden.  De Lommelse Sahara, zo wordt het gebied daar genoemd. Dat zegt genoeg.  Enfin, de Nederlanders waren er alvast niet rouwig om. Een extra zand Grand Prix erbij. Een geschenk dus voor onze noorderburen, die na afloop het volledige dagpodium bezetten.  Gelukkig scheen er ook voor ons Belgen voldoende licht aan het eind van de Lommelse tunnel.  De organiserende MC Maasland kreeg voldoende publiek over de vloer, en sloot het weekend af met een tevreden gevoel.  Voor de Belgische rijders gold grotendeels hetzelfde.  

De omgekeerde wereld, dat is het minste wat je kunt zeggen over wat er de jongste jaren gebeurt in België !  Motorcross,  het zou dé sport nummer één moeten zijn in België !  Maar liefst 56 wereldtitels werden er  door Belgen behaald .  Zou er één sport zijn waarin de Belgen het ooit beter hebben gedaan ?  De jongste Belgische wereldtitels kwamen op naam van Joris Hendrickx (2009) , Ben Adriaenssen (2013 en 2014) en Jan Hendrickx (2016). 

56 wereldtitels !  Elk zichzelf respecterend land zou er alles aan doen  om hiermee te pronken, ermee naar buiten te komen, én de sport op waardige wijze te ondersteunen.  De motorcross zou eigenlijk, naast de Belgische frieten, de chocolade en Manneken Pis, hét uithangbord moeten zijn van België naar het buitenland toe !  Maar nee hoor.  In België gebeurt precies het omgekeerde.  Men probeert er met alle mogelijke middelen de motorcross-sport kapot te maken ! 

Het eerste weekend van juli  troffen de zijspancrossers elkaar in Frankrijk, in het Bretoense godvergeten Iffendic.  Dààr wachtte de rijders een circuit om U tegen te zeggen.  Iffendic heeft een zeer rijke motorcrossgeschiedenis, en sedert een zestal jaar zijn ook de zijspannen er  - na een onderbreking van vijftien jaar – terug kind aan huis.   Slechts 35 teams tekenden present op deze  prachtige locatie. De Est Kert Varik kreeg de prijs voor de verst komende deelnemer : 3000 km vanuit Tallinn naar het Franse Bretagne.

De week voorafgaand aan de Grand Prix, was bekend geraakt dat Etienne Bax en Daniël Willemsen hun punten van de GP van Chaumont opnieuw dienden in te leveren, wegens een positieve benzinetest. Dit bracht onverwachts thuisrijder Valentin  Giraud ruim aan de leiding van het WK.  Giraud slaagde er echter al meteen in  zijn riante voorsprong in Iffendic  quasi geheel  door de vingers te laten glippen. Dit alles maakte voor de Belgen weinig of niets uit.

Nog 10 dagen en het jaar 2017 zit er op.  En 10 juni, dat was de dag waarop in Kegums (Letland) de kwalificaties werden verreden voor de Grand Prix aldaar.  Inderdaad, na het ‘verre’ Chaumont, kregen de heren zijspanrijders een week later een retourtje Letland voor de wielen geschoven.

De organisatie in Kegums was in handen van ex-wereldkampioen Kristers Sergis.  Motorcrossers zijn tijdens hun actieve carrière vaak heel gul met  - meestal goed bedoelde -  aan- en opmerkingen over de aanleg en het onderhoud van de omlopen. Slechts weinigen pakken  nà hun carrière daadwerkelijk de koe bij de horens om  dan es zélf te tonen hoe het nu eigenlijk moét, zo’n Grand Prix organiseren.  Kristers Sergis is een zeldzame uitzondering op de regel, maar werd  allerminst beloond voor zijn inzet voor de zijspancrosssport.  Buiten de spreekwoordelijke twee man en een paardenkop, was er van publiek totaal geen sprake in het eens zo druk bezocht Kegums.  Het was pijnlijk om zien ! 

Na drie weken rust kreeg het WK zijn vervolg in het Franse Chaumont,  vlakbij de Zwitserse grens,  in de Savoie-streek, waar nooit eerder een Grand Prix werd verreden.  De organisatoren o.l.v. ex-zijspancrosser  François Gaillard, hadden er alles aan gedaan om er een pracht organisatie van te maken. De weersvoorspellingen waren echter erbarmelijk slecht !  Toch scheen op zaterdag volop de zon,,en werden de trainingen afgewerkt in stoffige omstandigheden. In de late namiddag , tijdens de kwalificaties viel de regen met bakken uit de lucht, en dat bleef de ganse nacht voort duren.  Dit had gelukkig weinig invloed op de rotsachtige bodem, en op zondag kenden de wedstrijden een normaal verloop.

Op de terugweg van Oekraïne, konden de ‘Westerse’ rijders halt houden in het Tsjechische Kramolin. Het deelnemersveld  was meer dan verdubbeld (!)  tegenover een week eerder in Oekraïne : Liefst 52 teams passeerden de technische controle, en wilden graag hun kans wagen op het supersnelle old school motorcrosscircuit vlakbij het historische stadje Nepomuk.  In Kramolin, waar in het verleden ook reeds verschillende wedstrijden werden gehouden om het wereldkampioenschap trial, moet je als zijspancrosser een groot hart hebben, om achterin het circuit op volle snelheid het dal in te jumpen, en te hopen dat , beneden gearriveerd, je remmen het niet begeven.

Van de negen thuisrijdende Tsjechische teams,  overleefden er vier de kwalificaties.  De broers Cermak hadden in eigen land helemaal de rol overgenomen van de gestopte broers Rozehnal.  Ook de Belgen waren met negen aanwezig in Kramolin, waarvan er zich mooi acht wisten te kwalificeren, zodat bijna de helft van het startveld op zondag, er uit Belgen en Tsjechen bestond.

Dag twee van onze sidecarcross.be countdown, en dat brengt ons meteen bij de tweede Grand Prix van het  - bijna voorbije – jaar 2017 , namelijk die van Oekraïne, in Chernivtsi. Een flink uit de kluiten gewassen  provinciestad, in het westen van het land, gelegen op zo’n 500 km van hoofdstad Kiev.

Het was overigens van 2013 geleden dat er nog op WK-niveau gecrosst werd in Oekraïne. Daarna raakte het land verwikkeld in een conflict met grote buur Rusland.  De Krim werd opnieuw geannexeerd bij Rusland, en vooral in het oosten van het land, woedden er geregeld felle gevechten tussen Russische troepen  en Oekraïnse soldaten en verzetstrijders. 

Dit alles speelde zich weliswaar af op meer dan 1000 km afstand van Chernivtsi, doch FIM  wou de afgelopen drie jaren niet het risico nemen om motorsporters richting Oekraïne te sturen, ondanks het feit dat men er telkenjare opnieuw een aanvraag indiende voor het organiseren van een Grand Prix aldaar. In 2017 waren de gemoederen er  terug bedaard, en  konden de zijspancrossers terug richting Chernivtsi om er te gaan strijden om de WK punten.

Bij MC Maasland is er van winterslaap momenteel absoluut  geen sprake. MC Maasland, sinds jaar en dag organisator van de Belgische ronde om het wereldkampioenschap zijspancross, ontvangt in 2018 de zijspannen opnieuw in Lommel, alwaar er op 24 juni zal worden gestreden om de WK-punten, op Belgische bodem.  Achter de schermen zijn de organisatoren  ondertussen al druk bezig met de voorbereidingen.  In samenwerking met de KNMV is overeen gekomen dat- in het nevenprogramma van de Grand Prix – er een wedstrijd zal gereden worden die mee telt voor het nationaal Nederlands kampioenschap  KNMV., voorbehouden voor Nederlandse teams met een nationale KNMV licentie. Zeg maar, de categorie zijspannen Nationalen. Een luxe die we in België niet kennen.  Daar naast, wordt er  uiteraard ook nog een 'gewone'  nevenwedstrijd georganiseerd, waaraan alle anderen (daglicenties, teams uit de liefhebbersbonden, niet gekwalificeerden van de Grand Prix, oldtimers , enz. ) kunnen deelnemen, zodat het in Lommel eind juni, opnieuw één groot zijspanfeest zal worden. 

Precies 14 dagen scheiden ons nog van het nieuwe jaar.  Veertien, dat is ook precies het aantal WK-wedstrijden dat in 2017 werd verreden.  Maandag  18 dec. Het geschikte moment dus om te beginnen aftellen naar Nieuwjaar.  Vanaf vandaag tot 31 dec blikken we elke dag terug op één Grand Prix van het afgelopen jaar.  Nièt om de winnaars en de toppers nog eens extra in de bloemetjes te zetten dit keer.  Maar om van elke Grand Prix één – of enkele – randverschijnselen nog es in de spotlights te plaatsen. Voornamelijk Bélgische randverschijnselen uiteraard, waar op het moment zelf,  in het heetst van de strijd vaak weinig of géén aandacht wordt aan besteed, maar die vaak een onopvallend belangrijke rol spelen in het verdere verloop van het seizoen. We beginnen vandaag bij de seizoensopener in Oldebroek, om binnen veertien dagen, op 31 december dus, af te sluiten bij de WK-finale van Markelo. 

Het WK-seizoen werd op gang getrapt op Paasmaandag in Oldebroek, waar Stichting Circuit Oldebroek een voorbeeldorganisatie neer pootte.  Voor België werd het een dramatisch begin van het wereldkampioenschap 2017.  Om te beginnen waren onze coryfeeën Jan Hendrickx en Ben Adriaenssen , de mondiale nummers één en twee van 2016, er nièt meer bij. Of was u dat al vergeten ?