Het WK zijspancross 2025 is nog pril , en is straks in Brou pas aan de derde race van het seizoen toe. Toch is de spanning er momenteel al een beetje uit. Noorderburen Hermans en van den Bogaart waren tijdens de twee eerste races outstanding en hebben zo op korte tijd genoeg punten verzameld om reeds meer dan één manche voorop te staan in de tussenstand. Wereldkampioenen Vanluchene-Musset die momenteel tweede staan kenden een bijzonder moeilijke seizoenstart. Vorige week kwam, na grondig medisch onderzoek aan het licht dat rijder Marvin Vanluchene de afgelopen weken een covid besmetting doormaakte, waardoor hij in elke wedstrijd vrij snel doorheen zijn fysieke krachten heen zat. Via hyperbare zuurstoftherapie probeert Vanluchene er nu terug bovenop te geraken, en het is aldus afwachten of er in Brou al enige verbetering merkbaar zal zijn.

De broers Prunier, die zich op de typisch Franse omloop, geruggesteund door enkele duizenden joelende Franse supporters , als een vis in het water zullen voelen, mogen zeker bij de kanshebbers voor de overwinning worden gerekend.

Na twee weken vakantie, wordt er zondag opnieuw gezijspancrosst bij de MCLB-federatie. Aan de Spermalieweg in Vivenkapelle – deelgemeente van het historische Damme – organiseert de supportersclub van Sven Cherlet en Jens Bleyaert hun memorial ‘Eric Bleyaert’  , een trouw supporter die vorig jaar bij een jammerlijk ongeval om het leven kwam. GPS adres : Spermalieweg , 8340 Damme. 

Bij de VLM federatie wordt er al een paar jaar niet meer gezijspancrosst, maar zondag wordt de sidecars categorie van de Nederlandse MON-federatie aan het VLM-programma in Lommel toegevoegd, zodat er dit keer es opnieuw zijspancross zal te zien zijn bij VLM op het gekende adres : Marie Curiestraat 3920 Lommel.

In het Franse Brou , halverwege tussen Chartres en Le Mans , wordt komend weekend de derde manche om het wereldkampioenschap zijspancross verreden. Op het prachtige typische Franse circuit moeten WK-leiders Hermans-vd Bogaart afrekenen met regerend wereldkampioen Marvin Vanluchene, de Engelsman Brett Wilkinson, maar vooral met de thuisrijders, de broers Prunier die voor eigen volk op flink wat lokale vocale steun zullen mogen rekenen. Kwalificaties op zaterdag, en de twee manches as usual op zondag. GPS : Les Tonnes, 28160 Dampierre-sous-Brou.

In het Engelse Canada Heights kwamen negentien linkse – of wat had je gedacht – sidecars in actie voor de derde proef om het nationale kampioenschap. Na een crash in de eerste ronde en een herstart, wonnen Wilkinson & Millard vlotjes de eerste manche met een halve minuut voorsprong op Brown-Grahame, die op hun beurt ook bijna een halve minuut voorsprong hadden op Hodges-Henderson. De broers Kinge vielen voorin weg, na een verkeerde landing waarbij co-piloot Jim Kinge zijn knie blesseerde. De tweede manche werd zowat een kopie van de openingsheat voor wat betreft de twee eerste posities. Michael Hodges verloor zijn derde plek door technische problemen en viel uit. De Noordier Neil Campbell, die er een enkel reisje van bijna negenhonderd kilometer had op zitten om in Canada Heights te geraken, greep zijn kans met beide handen en kon als derde man mee naar de huldiging met winnaar Brett Wilkinson en Stu Brown.

In het Duitse Schopfheim bevestigden de Weinmann-broers hun sterke rijden van Foxhill, door er in de Duitse kampioenswedstrijd de beide manches te winnen.

Zaterdag 31 mei vond in Oostrozebeke de begrafenis plaats van Frits Verbrugghe, één van de grondleggers van de zijspancross-sport bij de MCLB-federatie, die hoofdzakelijk actief is in het westelijke landsgedeelte. Het afscheid van Frits Verbrugghe werd getypeerd door een erehaag van bijna veertig zijspancrossers, waaronder ook onze Belgische WK-rijders, die er aan hadden gehouden aanwezig te zijn bij de laatste rit van Frits Verbrugghe. De afgelopen week kregen rijder en bakkenist van het prachtige zijspancrossmonument in Oostrozebeke , beiden ook een zwarte armband aangemeten, ten teken van rouw.

Op dezelfde dag overleed bij onze noorderburen op negenenzeventigjarige leeftijd, Bart Notten, een icoon uit de Nederlandse zijspancrosserij. Voor het wereldkampioenschap zijspancross werd erkend in 1980, werd er eerst van 1971 tot 1979 een FIM Europees kampioenschap zijspancross verreden.  Bart Notten was in 1971 de allereerste winnaar van deze allereerste internationale zijspancrosscompetitie, aan de zijde van rijder Rikus Lubbers.

De jaarlijkse Onze Heer Hemelvaartwedstrijd in het Franse Torcé –en-Vallée is een succes geworden voor onze landgenoten. Marvin Vanluchene stootte, na een iets mindere start al snel door naar de koppositie en won ogenschijnlijk probleemloos de eerste heat. Ook in de tweede manche kwamen Vanluchene & Musset pas als zesde uit de startschermutselingen, konden na een paar ronden door schuiven naar plek twee, maar de confrontatie aangaan met de koplopers Evan en Kilian Prunier, dat zat er niet meer in. Ons Belgisch team  Vanluchene-Musset won wel het dagklassement , voor de broers Prunier, en  een andere landgenoot , Davy Sanders die via een sterke twee-drie score met zijn jonge bijrijder Jens Vincent, als derde mee kon naar de huldiging.  Volgend weekend vindt in brou de Franse ronde van het WK zijspancross 2025 plaats.

(foto’s FB pagina motoclub Torcé en Vallée)

Er wordt in België niet gezijspancrosst tijdens het lange Onze Heer Hemelvaartweekend. Wie sidecars aan het werk wil zien moet naar het buitenland.  Op Onze Heer Hemelvaartsdag zelf , naar Frankrijk bijvoorbeeld, waar in Torcé-en-Vallée de laatste nog resterende Franse zijspancrossklassieker wordt verreden. Weliswaar niet meer op de internationale kalender, maar wel onder de noemer Frans kampioenschap onder de vleugels van FFM.  Buitenlanders kunnen er deelnemen mits ze in het bezit zijn van een Franse nationale vergunning. Zo krijgen de schijnbaar onklopbare broers Prunier morgen  in Torcé onder andere concurrentie van de Est Gert Gordejev, onze landgenoten Marvin Vanluchene en Davy Sanders, terwijl ook Davy Maris-Ben Martens afzakken naar het a-typische Franse circuit , gelegen ietsje ten noordoosten van Le Mans.  

Op vrijdagavond wordt er bij kunstlicht gezijspancrosst in het Duitse Kleinhau, vanuit België zo’n veertig kilometer voorbij Aken.Op vrijdagavond is er een internationale zijspanklasse, en een oldtimers zijspanklasse, en in beide klassen vinden we flink wat Belgen op de deelnemerslijst.

Onherkenbaar vermomd - hij had zijn roze hoedje niet op – slaagde onze topper Braïn er in om de strenge Britse grenscontrole bij nacht en ontij te verschalken en zich spoorslags richting Foxhill, vlakbij Swindon, te begeven. Met zijn scherpe fotografenoog wist hij er alras de juiste plekjes te vinden  om opnieuw zijn gekende juweeltjes der zijspancrossfotografie in te blikken. Tussen het studeren, examens, fietstrainingen en nog duizend en één andere bezigheden door, belandde de enveloppe met zijn Foxhill kiekjes op een onmenselijk nachtelijk uur op ons bureau , en die willen we u zeker niet onthouden.  Enjoy Foxhill one more time . Foxhill by Braïn , bij de gele knop  ‘Lees Meer’.

Iets na vier uur gingen de strijders op drie wielen opnieuw de wei in, voor de duizendste WK-manche, sedert het ontstaan van het wereldkampioenschap zijspancross in 1980. Die startte met tien minuten vertraging, een rupskraan was namelijk op het startveld zonder brandstof gevallen.

De eerste ronde was de spannendste van de race, waarin Wilkinson en Hermans elkaar een paar keer de kopposite afsnoepten. Bij het ingaan van de tweede ronde schakelden de Nederlandse WK-leiders terug een versnelling hoger en lieten iedereen meteen terplaatse. Wilkinson verzeilde naar plaats zeven, en voorin maakten Keuben-Rietman en de Leferink-boys het Nederlandse feest compleet op plaatsen twee en drie. Kort daarachter duelleerden Vanluchene-Musset en de Prunier broers om plaats vier, een strijd die in de vijfde ronde definitief beslecht werd toen Prunier door zijn achtervering zakte.  Ondertussen leverden de Weinmann-broers een knalprestatie af op plaats zes, maar kregen iets over halfkoers de terug gekeerde Wilkinson-Millard aan het achterwiel. Die hadden blijkbaar hun tweede adem gevonden, en na het inrekenen van de Weinmannen , werd de jacht geopend op Vanluchene-Musset.

Vandaag zorgde de zon er geregeld voor dat het prachtige Foxhill circuit, waar de organisatoren ruim twee maanden werk hadden verricht om de nodige aanpassingen aan te brengen, schitterde in al zijn schoonheid. De spoeling in het Belgische kamp was ondertussen dun geworden ; Co-piloot Jarno Steegmans liep op zaterdag een paar gebroken middenvoetbeentjes op, zodat Prümmer en Steegmans noodgedwongen de handdoek in de ring gooiden.  Marvin Vanluchene, Davy Sanders en Arne Vanhamel waren aldus de drie nog resterende landgenoten die de nationale eer moesten hoog houden in Foxhill.

Bij de start gingen Hermans en van den Bogaart er van de eerste meters als een speer vandoor, en zegden al na één ronde dag met het handje tegen de concurrentie, die de tijd niet had om terug te zwaaien, want de Nederlanders verdwenen snel uit het zicht en telden na drie ronden al bijna tien seconden voorsprong op Prunier en Wilkinson, die snelle starters Sanders en Vincent al terug hadden ingerekend.  Vanluchene-Musset rukten na een paar ronden op van vijf naar vier, en probeerden wanhopig hun wagonnetje aan te pikken bij Prunier en Wilkinson, wat echter niet wou lukken. Integendeel.

Onder droge maar frisse weersomstandigheden werkten de eenendertig  aanwezige equipes vandaag hun kwalificatieraces af in Foxhill, in een prachtig motorcrossdecor waar in een niet eens zo ver verleden alle motorcrossgroten der aarde hun kunnen hebben vertoond. En nu, eindelijk, dus ook de sidecars . Met dank aan de organiserende Waterlooville Motorcycle Club, die de sidecars nog steeds hoog in het vaandel draagt. Er was geen Last Chance voorzien, wie aldus als zestiende finishte in groep A, was automatisch de reserverijder voor ’s zondags.

De pre-kwalificaties maakten al duidelijk dat het er hevig zou aan toe gaan, vooral in groep A,  waarin  Koen Hermans, Marvin Vanluchene en de Lielbardis-boys mekaar troffen. Er werd flink wat gedrumd in de eerste bocht, en daar toonden Vanluchene-Musset zich de beste in, voor Hodges-Henderson, Wijers-van Hal en de Lielbardissen.  Hermans-vd Bogaart kwamen er pas als zesde uit, de Leferink-boys als achtste. In de eerste koershelft gaf Vanluchene zijn VMC-Zabel flink de sporen en tegen halfkoers telde de regerende wereldkampioen al bijna tien seconden voorsprong op Hermans en Lielbardis die waren doorgestoten naar twee en drie. Zich rijk rekenen zat er voor de koploper niet in, want een ronde later sloeg de motor even af en werd de voorsprong gereduceerd naar drie seconden.  Een ronde later overkwam Koen Hermans echter hetzelfde.  Lielbardis terug tweede, Hermans terug derde dus, en koploper Vanluchene terug een veilige – zo leek het – voorsprong van zeven seconden.