In de tweede manche kneep Oranje definitief iedereen de keel dicht, weliswaar with a little help from . . .  een Belg . Robbe de Veene , die was opgeroepen door Koen Hermans om Nicolas Musset te vervangen, gaf  bij zijn eerste optreden op het hoogste niveau meteen zijn visitekaartje af. Alsof ie nooit iets anders had gedaan assisteerde de Veene aan de zijde van Hermans op perfecte wijze,en nadat beiden de kopstart hadden gepakt,waren ze alras uit het zicht van de concurrentie verdwenen, die hen daarna niet meer hebben terug gezien tot na de finish. Applaus op alle banken dus voor onze jonge talentvolle Belgische co-piloot Robbe de Veene.  Onze landgenoten Van Daele-Soenens waren als tweede gestart en boden flink weerwerk tegen de druk van Varik-Kunnas en Brown-Chamberlain,die ze na een viertal ronden toch moesten laten passeren. Ondertussen waren ook Van Werven-vd Bogaart aan het oprukken, en toen die halfkoers door stootten naar de vierde plaats was het Nederlandse succes, samen met de zege van Hermans-de Veene,compleet. In de tweede koershelft werden Van Daele en Soenens ingehaald door een achtervolgend pelotonnetje met oa. Gordejev,Wilkinson en Rupeiks.

De wedstrijd kende een verrassende start met eerst Brown-Chamberlain als koplopers, die op ’t eind van de eerste ronde werden afgelost door de lokale man Lukas Cerny.  Vier ronden lang bleven Cerny-Chopin aan de leiding, met vlak achter zich Brown-Chamberlain, Heinzer-Betschart en Van Daele-Soenens.  Niet de namen die je meteen voorin zou verwachten. Vanaf de vierde ronde gooiden Vanluchene-Bax,gestart vanaf de tweede rij en ondertussen op plek zes aanbeland,de knuppel in het hoenderhok. Erop en erover zo dacht Marvin Vanluchene en iets voor halfkoers lag de leiding in Belgische handen.  Het tweede Belgische koppel Van Daele-Soenens had tegen dan jammer genoeg zijn goeie uitgangspositie kwijt gespeeld wegens pech (achterste rempomp er af gereden en benzinetoevoer problemen)  en was uit de wedstrijd verdwenen.  Brown-Chamberlain hielden koppig stand op plek twee ,terwijl Bax-Cermak – onderweg  véél werk gehad met het opruimen van de Zwitsers Heinzer-Betschart  - als derde binnen liepen,voor Marco Heinzer.  Van Werven-vdBogaart zorgden voor een tweede sterk Nederlands resultaat door als  vijfde te finishen. Lielbardis-Beleckas , die in de start ternauwernood recht bleven,werden zesde. 

Met precies vijftien aangemelde landen moest er op zaterdag niemand afvallen , en kregen we telkens een mooi gevuld starthek tijdens de reeksen.  Drie reeksen met telkens één rijder van elk land , en de twee beste resultaten worden in aanmerking genomen voor de startopstelling van morgen. Simple comme bonjour . Iets over half twee ging de eerste manche van start,onder een stralende herfstzon, op een perfect geprepareerde omloop. Na de overwinning van landgenoot Randy Naveaux bij de quads, wilde Marvin Vanluchene niet onderdoen en koos resoluut voor de kopstart, voor Etienne Bax.  Beiden zonderden zich algauw af van de rest van het peloton , en denderden met zijn tweetjes – of beter gezegd viertjes – als aan een touwtje over het snelle circuit.

In het  Tsjechische Kramolin, vlakbij Nepomuk waar vorig jaarnog een Grand Prix werd verreden, wordt komend weekend het internationale zijspancross seizoen afgesloten met de prestigieuze Sidecarcross of Nations.  Zowel bij de Quads àls bij de sidecars stuurt België en  evenzeer Nederland een competitief team richting Tsjechië.  Wie thuis blijft kan de wedstrijden live volgen via www.fimsidecarcross.com.

In het Zwitserse Amriswil ,aan de rand van de Bodensee vindt definale plaats van het IMBA kampioenschap 2022. Na drie wedstrijden hebben de EK-leiders , de Nederlanders F. Mulders – A. Van de Wiel een voorsprong  van zesendertig punten op de Zwitsers Hofmann-Strauss. De restlijkt uitgeteld voor wat betreft de IMBA-titel. Nick de Scheppe rlijkt onze enige Belgische vertegenwoordiger in Amriswil.

In eigen land wordt komend weekend op drie plaatsen gezijspancrosst !

Komend weekend wordt in het Tjechische Kramolin,het internationale zijspancross seizoen afgesloten. Dit gebeurt traditiegetrouw met de Sidecarcross of Nations die er, na twee magere corona jaren, terug helemaal bovenop is ! Vijftien landen hebben zich aangemeld,met elk drie zijspanrijders, waarvan er telkens twee in de arena verschijnen. Drie heats van dertig teams dus op zondag, en daarmee zijn beide startrijen volzet.  Bij de quads hebben zich zeventien landen aangemeld,zodat er ’s zaterdags tijdens de kwalificaties, twee zullen moeten afvallen.

Uiteraard is Nederland opnieuw topfavoriet voor deze prestigieuze landenwedstrijd , om zichzelf op te volgen. Als je de nummers één,vier en vijf uit de WK-eindstand kunt opstellen , dan ben je eigenlijk onklopbaar. E. Bax – O. Cermak, G. van Werven-B. vd Bogaart, en K. Hermans die in Kramolin onze eigen Robbe de Veene  aan boord heeft ,kunnen dus met een gerust hart afreizen. Voor België liggen de zaken anders.  De afgelopen drie edities van deze SMX of Nations slaagde team Belgium er geen enkele keer in om aan de broodnodige vijf resultaten te geraken , en eindigde telkens helemaal aan de staart.  Hoog tijd dus om het roer om te gooien !

Bjorn De Schuyter MCLB sidecar  nr 81 is noodgedwongen op zoek naar een bakkenist om dit seizoen nog op een mooie manier af te sluiten , nadat de huidige bakkenist te kennen heeft gegeven zijn doelen bereikt te hebben met een tweede plaats in het MCLB kampioenschap sidecars B , en de samenwerking vroegtijdig heeft verbroken.  Rijder Bjorn De Schuyter is evenwel  nog steeds ambitieus,en aldus op zoek naar een geschikte co-piloot  om in 2023 opnieuw het beste van zichzelf te geven, en om de komende weken de einde seizoenswedstrijden nog af te werken.  Contact : Bjorn De Schuyter via facebook/messenger

Niet enkel in Rudersberg werd er gezijspancrosst afgelopen weekend !  In eigen land ging , wegens het slechte weer, slechts één wedstrijd door. Dat was deVMCF-kampioenschapsfinale in Veulen. Zes deelnemers verschenen aan de start op een circuit dat de regenval goed had doorstaan. Vaes-Swennen hadden aanvankelijk de leiding in handen,maar uiteindelijk waren het toch Stefan Coen en Wim van Roy die de beide manches op hun naam schreven, en daarmee onderstreepten dat zij wel degelijk de verdiende kampioenen zijn bij VMCF.  Vaes-Swennen werden twee, keer van kortbij tweede. Erwin Fransis en Joeri Fontaine werden twee keer derde. Samen met de nieuwe kampioenen Coen-Van Roy ,mochten E. Fransis-J. Fontaine mee naar de huldiging als vice VMCF- kampioen.  Het spreekwoordelijke brons was voor  Max en Mitch De Borger.

In Letland stond de  finale van het  nationaal kampioenschap op het programma. Die werd verreden op het WK-circuit in Cesis,en werd georganniseerd door ex-wereldkampioen Kristers Sergis die nog steeds tijd en energie stopt in het voortbestaan van de zijspancross in eigen land.  D. Lielbardis kon met een ruime voorsprong aan de race beginnen,maar . ..moest op zoek naar een vervangende co-piloot voor zijn geblesseerde tweelingbroer Bruno.

Het was eigenlijk al voorzien voor twee jaar geleden, deze parade van vroegere WK zijspankampioenen ,toen men in september 2020  veertig jaar wereldkampioenschap zijspancross (1980 – 2020) extra in de kijker wou plaatsen.  Covid 19 besliste er toen anders over, en ook vorig jaar werd er om dezelfde reden opnieuw niet gecrosst in Rudersberg. Dit jaar was het wél raak, al probeerde het weer er dit keer nog een stokje voor te steken. Het initiatief om veertig jaar WK zijspancross in de kijker te plaatsen kreeg er afgelopen weekend trouwens nog een extra dimensie bij : De organiserende club MSC Wieslauftal bestaat dit jaar maar liefst zeventig jaar, en  er werd afgelopen weekend voor de zestigste keer een motorcross wedstrijd georganiseerd Am Königsbronhof. Een driedubbel jubileum als het ware.  Mona Bauer, gepokt en gemazeld in de zijspancross, had mee haar schouders onder dit initiatief gezet, en was er in geslaagd om heel wat  WK-toppers naar Rudersberg te krijgen.  De voorziene zaterdagse trainingen vielen in het water, en de voorstelling van de ‘old stars of sidecarcross’ , werd verplaatst naar zaterdagavond in de feesttent.

Een schot in de roos, zo zou achteraf blijken.

Het waren verrassend Brown-Chamberlain die de holeshot pakten in reeks twee,voor Bax-Cermak en Vanluchene-Bax, die in de derde ronde door stootten naar de koppositie, en Bax-Cermak meenamen aan hun achterwiel. Stu Brown, terug gezakt naar drie,viel een ronde later uit. Vooraan legden Marvin Vanluchene en Robbie Bax er duchtig de pees op en liepen algauw een goeie tien seconden weg van Etienne Bax ,die op plek tweeduidelijk eieren voor zijn geld koos.  Iets voor halffkoers slaagde Kert Varik er in om zich op plek drie te nestelen, maar daar eindigde de hoop voor de sympathieke Est.  Dichter bij Etienne Bax komen lukte niet. Integendeel.  Varik raakte steeds verderop en werd in de slotminuten zelfs nog voorbij gestoken door een niet afgevende Veldman-Janssens die finaal derde werden. Varik-Kunnas liepen even later als  vierde binnen. Tegen die tijd waren Etienne Bax en Ondrej Cermak al uitbundig aan het vieren dat zij de nieuwe wereldkampioenen waren.  De Grand Prix zege voor Vanluchene-Bax dus, de wereldtitel voor Bax-Cermak.

De start van de eerste reeks werd met een kwartier uitgesteld,en achterin werd een moeilijk berijdbaar deel van het circuit afgesloten.  De regen bleef uit en het werd uiteindelijk een race met een normaal wedstrijdverloop.  Bax-Cermak pakten meteen de kopstart, en kregen Brett Wilkinson en Stuart Brown achter zich aan . Niet meteen de namen waar een Etienne Bax schrik voor moet hebben.  Daarbovenop haakten diezelfde Wilkinson en Marvin Vanluchene in de eerste ronde  nog  even in mekaar  wat tot gevolg had dat koplopers Bax-Cermak na ammper drie ronden al vijftien seconden voorlagen op Vanluchene-Bax,die hadden afgerekend met Brown-Chamberlain. Ondertussen moesten Varik-Kunnas op plek vier hemel en aarde verzetten om Van Werven-vd Bogaart voor te blijven.