Het is momenteel blijkbaar stilte voor de storm bij de MCLB sidecars, in aanloop naar de kampioenschapsfinale die wordt verreden op 23 september in Hamme-Zogge. De kampioenschapsleiders in zowel de A- , als de B-klasse namen een snipperdag, zondag in Lichtervelde, alwaar MC Avanti de handen vol had om het circuit constant in goeie conditie en stofvrij  te houden.   Aldus geen Bert Soetaert en ook geen Kelly Debruyne aan de start.  Ook andere toppers als een Maxime Van der Haeghen, Sven Siongers of Kim Decock lieten het stalen ros op stal. Regerend MCLB-kampioen Dylan Boussy , wiens co-piloot Dagwin Sabbe geblesseerd is, deed een beroep op invaller Niki Debruyne, die zich op bewonderenswaardige wijze staande hield en er samen met ‘Boussytje’ in slaagde om allebei de manches winnend af te sluiten.

Hij was weliswaar geen Belg, maar voor een charismatisch figuur als Nederlander Ton van Heugten maken we bij sidecarcross.be graag  een uitzondering.  Het is dit jaar precies tien jaar geleden dat zijspancrosser Ton van Heugten is overleden. Op 9 september zou Ton 73 jaar zijn geworden.  En dat willen de kinderen en de rest van de familie van Ton van Heugten niet onopgemerkt laten voorbij gaan.  Ton van Heugten was een gevierd solo-rijder, en was in een tweede carrière op het zijspan op zijn minst even succesvol.  Ton van Heugten was in 1981 de allereerste Nederlandse wereldkampioen in het zijspancrossen, en wist door zijn uitstraling en zijn joviale manier van omgaan met de mensen, heel  wat anderen te inspireren, waardoor in de daaropvolgende jaren heel wat jonge nieuwe succesvolle Nederlandse zijspancrossers aan de oppervlakte kwamen. O.a. Benny Janssen, Eimbert Timmermans, Daniël Willemsen en Etienne Bax traden in de voetsporen van zijspanrijder Ton van Heugten en slaagden er in om voor Nederland wereldkampioen te worden.

Het wereldkampioenschap mag nu wel voorbij zijn, er wordt uiteraard op andere plaatsen nog steeds verder gecrosst.  MCLB is toe aan haar jaarlijkse klassieker in Lichtervelde.  Een naam als een klok binnen MCLB-middens, en naar goeie traditie staat  MC Avanti, de club van ex Grand  Prix rijder Manuel Priem , er in voor de organisatie.  Het terrein in Lichtervelde is gelegen langs de Kasteelstraat in Lichtervelde.

Bij VLM is men aan de slag in Houtvenne – De Donken, waar op zaterdag reeds een wedstrijd voor mekaniekers-zijspannen staat geprogrammeerd.

De VMCF federatie staat in voor de organisatie van de Belgische ronde van het IMBA-kampioenschap.

Het zou ons ten zeerste verbazen indien u het nog niet zou weten, maar voor alle zekerheid vestigen we toch graag nog es de aandacht op het feit dat de kampioenenhuldiging van kersverse wereldkampioenen M. Vanluchene – B. van den Bogaart – waarop overigens iedereen is uitgenodigd – plaats vindt op donderdag 6 sept. vanaf 19.30 in en om de feesttent die staat opgesteld op wijk de Ginste, in de Grotstraat, te 8780 Oostrozebeke.

Voor Marvin en Ben alvast het voorlopige eindpunt  van de rit op de  bijzonder emotionele rollercoaster   waarop ze zich sedert eind augustus in het Zwitserse Roggenburg, alwaar de wereldtitel mathematisch zeker werd gesteld, bevonden.

Het is natuurlijk allemaal geen kattepis : Als co-piloot je vierde wereldtitel behalen , en als amper 22-jarige rijder tot jongste wereldkampioen ooit worden gekroond.  Bovendien is de weg die M. Vanluchene de afgelopen vijf jaar aflegde absoluut niét de weg  die door het gros van zijn leeftijdsgenoten werd gevolgd.

Op zeventienjarige leeftijd je vader verliezen, op achttienjarige leeftijd van school af, een gewone arbeidersjob moeten gaan uitoefenen, een team rondom je proberen te verzamelen met allemaal mensen die stukken ouder zijn dan jezelf, in je hele doen en laten op je sport gefocust zijn, en dan maar hopen dat het allemaal goed komt. A real working class hero !  Er zijn al kaskrakers van topfilms gemaakt met een véél zwakker scenario als uitgangspunt.

Het werd een razend spannende slotwedstrijd in de www.sidecarcross.be pronostiek, waarin finaal  de top van het klassement nog flink dooreen werd geschud, in zoverre dat leider Kurt De Baere , met de finish in zicht, nog de zege door de vingers zag glippen.  Luc van der Aa, die zich in de kop van het klassement bevond,  kon de uitslag van de laatste Grand Prix in Vésoul het dichtst benaderen en scoorde 17 punten op 30.  Daarachter volgden vier heren met 16 punten, die voor de eindrangschikking echter geen rol van betekenis meer speelden.  Uitkijken was het vooral naar de scores van leider Kurt De Baere, en dichte achtervolgers Theo Bollansee en Kris van den Bogerd, die in Vésoul echter allen bleven steken op een magere score van amper negen op dertig.  Tom Nonneman –tweede in de tussenstand – deed uiteindelijk de beste zaak en met zijn 14 op 30 wist de heer Nonneman nipt de eindzege te pakken  in de pronsotiek 2018, met slechts  één puntje verschil op de achtervolgers.  Spannender kan het dus niet !  Tom Nonneman wordt binnenkort  verblijd met een fikse Acerbis waardebon, en kroont zich dus tot opvolger van Rien Willems, die de pronostiek in 2017 wist te winnen.   

Veertien teams tekenden present op de omloop in Zegelsem, in een organisatie van het Opel Team Roelandt – Roman. Delmotte-Verbrugghe waren op voorhand de uitgesproken favorieten, doch een lekke achterband kostte hen in reeks één en voor het grijpen liggende zege.  Het waren verrassend, de sterk rijdende M. Vanderhaeghen-J. Mans die het laken naar zich toe wisten te halen, voor de ongelukkige Delmotte.  Good old Marc Verbrugghe werde, geassisteerd door neef Bram Verbrugghe, derde, voor de eerste B-rijder Bjorn De Schuyter, die voor de gelegenheid Peter Stadeus aan boord had.  Junior Verhelst – Fredje Van der voorden werden op vijf, het tweede B-stel. Daen Valcke, die weer es Inès Delmotte aan boord had, liepen mooi als zesde binnen.

Bij de start van reeks twee kregen we meteen dezelfde namen voorin met Hermans-Musset aan het roer, voor Dierckens-Rostingt, Veldman-Janssens, Van Werven-Beunk, Vanluchene-vd Bogaart , Thomas-vd Putten en Bax-Stupelis. Terwijl vooraan Hermans-Musset steeds verder weg reden, ontstond een gigantische strijd om plek twee die werd uitgevochten door A. Dierckens, J. Veldman, M. Vanluchene en E. Bax. Er werd verschillende keren van plaats gewisseld tot halfkoers Veldman-Janssens definitief plaats twee konden in nemen.   Dat betekende meteen dat Veldman-Janssens op die manier hun allereerste Grand Prix wonnen, doch dit kregen zij niet zomaar cadeau.

Dierckens-Rostingt maakten na het vallen van het starthek hun bedoelingen meteen duidelijk, door de kopstart te pakken, voor Hermans-Musset, Veldman-Janssens, alweer die Ieren Moulds-Kirwin, en locals Giraud-Badaire. Vanluchene-vd Bogaart doken als zesde de diepte in, gevolgd door Wilkinson-Chamberlain en Van Werven-Beunk.Keuben-Rietman lagen elfde.  Sanders-Haller, Bax-Stupelis en Willemsen-Bax die door een handigheidje kort na de start in één klap een drietal plaatsen opschoven,  moesten vanaf plekken twaalf, dertien en veertien aan het karwei beginnen.   Dierckens-Rostingt hielden het vooraan een goeie tien minuten vol tot – eens te meer – de pechduivel toesloeg : Stuurdemper defect, pits binnen, en pas een ronde later de weg kunnen vervolgen.  Vooraan  zagen Veldman-Janssens hun kans schoon en stoomden meteen af op hun eerste Grand Prix manche zege ! een huzarenstuk eerste klas, want wat achtervolgers Giraud-Badaire, door duizenden kelen luidkeels toegejuicht ook probeerden, ze dienden finaal tienseconden toe te geven op winnaars Veldman-Janssens.

Met veertig aanwezige teams voor dertig beschikbare plaatsen, diende er  hard geknokt te worden om de zaterdagse kwalificaties te overleven.  Onder een regen van stenen en in  stoffige omstandigheden die in het valleigedeelte  fel het zicht beperkten werd er geraced in groep A. Giraud-Badaire muisden er, luid toegejuicht, meteen vandoor voor Dierckens-Rostingt, de verrassende Ier Gary Moulds, Bax-Stupelis en Veldman-Janssens.  De Belgische teams Sanders-Haller en Vanluchene-vd Bogaart volgden iets verder op zes en acht. Mike Keuben begon als elfde aan het karwei.  Terwijl  V.Giraud vooraan ging lopen, beet E. Bax zich de tanden stuk op tweede man A. Dierckens. Pas in de  eindfase konden Bax & Stupelis door stoten naar twee. Maar dan ging het snel.