Er heerste nogal wat twijfel over het toekennen van de rode leidersplaat gisteren na de Grand Prix van Spanje, in Talavera de la Reina. Vanluchene-vd Bogaart en Bax-Stupelis telden na afloop allebei 80 punten. Maar wie zou nu de rode leidersplaat ontvangen ? Vanluchene-vd Bogaart hadden al één Grand Prix gewonnen (Lommel) , Bax-Stupelis nog niet.  Bax-Stupelis hadden al één van de vier verreden manches gewonnen, Vanluchene-vd Bogaart nog niet. Etienne Bax eindigde in Spanje de eerste manche voor Marvin Vanluchene,  en Marvin Vanluchene eindigde de tweede manche voor Etienne Bax !  Vanluchene-vd Bogaart kregen op het podium de rode plaat uitgereikt, maar dienen die een dag later opnieuw af te staan.  Vanuit FIM liep vandaag het bericht binnen, dat bij ex-aequo , er wordt gekeken naar de beste resultaten in de manches. En dààr kan Etienne als beste resultaten één manchezege + één tweede plaats voorleggen, tegenover twee tweede plaatsen voor Marvin Vanluchene.

De tweede manche was er eentje om duimen en vingers bij af te likken, met onze landgenoten in de hoofdrol. Brown-Millard mochten heel eventjes het veld leiden, maar algauw schoven Sanders-Kunnas en Dierckens-Bax door naar de kopposities; Jake Brown hoorde het ondertussen in Keulen donderen, want ook Giraud-Haller, Compalati-Chopin en Hermans-Musset vlogen ‘m om de oren.

Er ontstond een kopgroep van vier : Sanders , Dierckens, Giraud en Hermans. Compalati loste de rol voorin.   In de vijfde ronde waren ze plots met vijf vooraan, want . . . Vanluchene was, vanaf de tweede startrij gekomen, al komen aansluiten.  Na ruim tien minuten waren ze vooraan plots met zes, want ook Bax-Stupelis kwamen, na een barslechte start het gezelschap vervoegen. Met zijn zessen stoven ze als op een zakdoek over het circuit : Dierckens-Bax hadden de kop overgenomen, maar Sanders-Kunnas en Vanluchene-vd Bogaart volgden als hun schaduw. Drie Belgen op de drie eerste posities , wat een luxe !  Giraud-Haller, Hermans-Musset en Bax-Stupelis volgden in de slipstream, wachtend op het moment dat er een kink in de Belgische kabel zou komen. En die kwam er.

In Spanje wordt een strakker tijdschema gehanteerd waardoor de rijders al om twaalf uur op de middag een eerste keer de wei werden in gestuurd. Ze waren nog met vijfentwintig. De Tsjech Kolenchik (ziek) en de Duitser Reimann (zere rug en ademhalingsproblemen) waren al onderweg naar huis.  Voor de WK-leiders Vanluchene-vd Bogaart en Willemsen-Rostingt wachtte een zware taak : Beiden moesten vertrekken vanaf de tweede rij. Giraud-Haller gingen schouder aan schouder met Brown-Chamberlain de eerste bocht door. Ook Jake Brown, Etienne Bax en Kert Varik hadden hun start niet gemist.  Dierckens-Bax op zes kregen meteen Hermans-Musset en Vanluchene-vd Bogaart achter zich aan.  Hermans kon al vroeg Dierckens verschalken en zijn wagonnetje aanpikken bij Varik-Daiders. Vanluchene beet zich twintig minuten lang de tanden stuk op de fel van zich af bijtende Arne Dierckens.

Voor zij die thuis de wedstrijden in Talavera willen volgen via de live timing, wijzen we er toch graag nog even op dat in spanje een gewijzigd tijdschema wordt gehanteerd. De eerste manche wordt al verreden om 12 uur 's middags. De tweede heat gaat van start om 14:30 uur. 

Met 27 aanwezige teams in het zonnige Spanje, was iedereen op voorhand verzekerd van kwalificatie. Vanaf dit jaar wordt er in dit geval géén Last Chance meer verreden. Groep A en groep B rijden elk hun kwalificatiewedstrijd, en dié resultaten gelden meteen als startopstelling. Het werd overigens een zéér verrassende dag onder een stralende zon met niet meteen de meest voor de hand liggende groepswinnaars. Vanluchene-vd Bogaart namen kopstart n groep A, maar al na een halve ronde gaf hun motor de geest. Sanders & Kunnas, die duidelijk de smaak te pakken hebben,  namen meteen de koppositie over, voor Bax-Stupelis, Hermans-Musset, Santermans-Beleckas en Giraud-Haller.  Bax-Stupelis vond niet zo meteen de oplossing om de ontketende Belg te verschalken, en nét op het moment dat het ‘in de sacoche’ leek , ging bij Bax een kabeltje uit de stekker.  Davy Sanders kwam tegen halfkoers zwaar onder druk te staan van Hermans-Musset en Giraud-Haller die waren komen aansluiten, maar de Belg gaf geen krimp.

De immense zandbak van Lommel vergelijken met de harde en spectaculaire baan van Talavera de laReina, dat slaat als een tang op een varken.  Toch zagen we afgelopen weekend enkele opmerkelijke zaken aan het begin van het WK 2019, in de frontlinie. Bax & Stupelis waren overtuigend de snelsten in de tweede manche. In de eerste manche misschien ook wel !  Veldman & Janssens waren overtuigend de snelsten in de eerste manche. In de tweede manche misschien ook wel !  Hermans & Musset waren héél snel op zaterdag. Op zondag misschien ook wel !  Het liep echter nét iets anders, maar dat neemt niets weg van de snelheid waarover deze combinaties momenteel beschikken. Willemsen-Rostingt kenden tweemaal een raketstart, en scoorden op het eind van de dag het hoogst aantal punten. Mét kapotte achterband en mét een hevig rokende machine nota bene !  Tussen al dat grote Nederlandse geweld, was er gelukkig ook nog een kleine Belg die zich staande wist te houden. Wat moet je doen tegen zo’n overmacht,vooral als je absoluut géén zandliefhebber bent ?  Geduldig zijn, dachten Vanluchene en van den Bogaart.

Naast de eigenlijke Grand Prix, stonden er op zaterdag al wedstrijden op het programma voor het NK zijspancross, zeg maar het kampioenschap voor Nationalen in Nederland. Er stonden maar liefst 29 combinaties achter het starthek !  Tim Leferink-Sam Veldman, en Stephan Wijers-Siebe van de Putten verdeelden de manche zeges. Het dagklassement was voor Leferink-Veldman.  Van Belgische zijde grepen Kevin Van Vaerenbergh-Bjorn Roes een zesde plek.

Op zondag werd dan de Support Class sidecars verreden, waarin de niet gekwalifceerde Grand Prix rijders zich konden meten met diverse rijders uit verschillende andere motorcross-federaties, die zich hadden aangemeld.  Met een startveld van vijftien teams, was ook deze klasse zeker een succes te noemen.

Hij reed de eerste manche rondenlang aan de leiding gisteren in Lommel, en finishte uiteindelijk als vierde. Ook in heat twee waren Sanders & zijn Finse bijrijder Kunnas op weg naar een top vijf plek, tot iets over halfkoers het achterwiel het begaf na een aanrijding, en een wielwissel hen terugsloeg naar plaats zestien. Toch was het allerminst een ontgoochelde Davy Sanders die we vanmiddag aan de telefoon hadden. Integendeel.

Davy Sanders : Ontgoocheld ? Nee, helemaal niet. Ik ben juist héél tevreden over gisteren. Mijn starts zitten eindelijk terug goed en we hebben de snelheid om mee te rijden met de kopgroep. Dan moet je heel tevreden zijn, toch ?!

The day after. Het lijkt toch altijd weer heel iets anders dan in het heetst van de strijd zelf.  Er komen achteraf nog allerlei details aan het licht, die in de hectiek vlak nà een wedstrijd , door de mazen van het nieuwsnet glippen. Een nieuwe dag, een frisse kop en nieuwe kijk op de zaken, en een kleine terugblik op deze Grand Prix, die voor de organisatoren MC Maasland Motorsports Events , na ruim twintig jaar WK-wedstrijden organiseren, vooraf toch de nodige vraagtekens opleverde.  MC Maasland was jarenlang ‘the one and only’ in België.  Zonder hén was er al làng geen Grand Prix zijspannen meer in België . Succes en applaus op alle banken voor MC Maasland, maar evenzeer . . . een lange lijdensweg. Hun eigen circuit ‘De Kiezelgroeve’ in Neeroeteren – do you remember – ontnomen door de overheid , met een gerechtsprocedure, die de club financieel op de knieën kreeg,  tot gevolg.   Daarna,  noodgedwongen, verschillende jaren op verplaatsing moeten organiseren in Genk, en sedert een paar jaar ook dààr – opnieuw noodgedwongen– moeten verhuizen. Naar Lommel dan maar, wat rest er eigenlijk nog in België van de eens zo roemrijke motorcross-circuits ?  Afgelopen weekend zaten de organisatoren terug met een verhuis. Niét qua locatie dit keer, wél qua datum !  Aangezien er in 2019 twee Grand Prix zijspancross worden verreden in België, opteerde Maasland Motorsport Events ervoor, om te kiezen voor de WK-opener, en dat zorgde voor de nodige ongerustheid , vooral met het oog op de weersomstandigheden.

Om klokslag 16 uur werden de WK-rijders voor een tweede keer de zandbak in gestuurd in Lommel. Het circuit was ditmaal niet volledig gevlakt, zodat het er van meetafaan op diverse plaatsen zwaarder bij lag dan in de openingsheat.  Willemsen-Rostingt lieten het niet aan hun hart komen en losten vrij vlug kopstarters Dierckens-Bax vooraan af. Ook Sanders-Kunnas zaten er opnieuw goed bij, net als Bax-Stupelis en Vanluchene-van den Bogaart.  Van Werven-Beunk openden als zevende, Hermans-Musset lagen als twaalfde, vlak voor Kops-Lambrechts.   In de tweede ronde al diende Kristof Santermans de pits in te gaan om zijn kapotte stuurdemper te laten vervangen. Een ronde later gingen Veldman & Janssens spectaculair kopje over op het startveld, en dienden eventjes te bekomen vooraleer toch nog een poging te doen om hun weg te vervolgen.