. . . I’ m going home !  Het onevenaarbare one hit wonder van An Emotional Fish uit 1990, ligt uiterààrd nog bij iedereen fris in het geheugen , maar nu is het ook dààdwerkelijk  - voor eventjes toch – gedaan met het feestgedruis  omwille van  de wereldtitel van Vanluchene & vd Bogaart. Eerst een onverwacht feestje in het Zwitserse Roggenburg, de week erna een gans weekend feest in het Franse Vésoul, en afgelopen donderdag de klap op de vuurpijl in  De Ginste-Oostrozebeke, of all places, waar een massa volk op de been was om de kersverse  wereldkampioenen te feliciteren.   Wereldkampioen worden, het is de natte droom van elke beginnende voetballer, renner, zwemmer of atleet.  Marvin Vanluchene maakte de droom onlangs op 22-jarige leeftijd waar , de jongste wereldkampioen zijspancross ooit !  Co-piloot Ben vd Bogaart was reeds aan zijn vierde gouden medaille toe.  Het geluk en het feest was er niet minder om.  Marvin en Ben stonden bijna een uur op het podium om alle geschenken en felicitaties in ontvangst te nemen. Daarna stond de tent (die véél te klein was voor de in groten getale opgekomen massa ) en omliggende tot diep in de vroege vrijdagochtend op zijn kop ! Een ‘wereldkampioenen party’ , die naam waardig !

Hij was weliswaar geen Belg, maar voor een charismatisch figuur als Nederlander Ton van Heugten maken we bij sidecarcross.be graag  een uitzondering.  Het is dit jaar precies tien jaar geleden dat zijspancrosser Ton van Heugten is overleden. Op 9 september zou Ton 73 jaar zijn geworden.  En dat willen de kinderen en de rest van de familie van Ton van Heugten niet onopgemerkt laten voorbij gaan.  Ton van Heugten was een gevierd solo-rijder, en was in een tweede carrière op het zijspan op zijn minst even succesvol.  Ton van Heugten was in 1981 de allereerste Nederlandse wereldkampioen in het zijspancrossen, en wist door zijn uitstraling en zijn joviale manier van omgaan met de mensen, heel  wat anderen te inspireren, waardoor in de daaropvolgende jaren heel wat jonge nieuwe succesvolle Nederlandse zijspancrossers aan de oppervlakte kwamen. O.a. Benny Janssen, Eimbert Timmermans, Daniël Willemsen en Etienne Bax traden in de voetsporen van zijspanrijder Ton van Heugten en slaagden er in om voor Nederland wereldkampioen te worden.

Het zou ons ten zeerste verbazen indien u het nog niet zou weten, maar voor alle zekerheid vestigen we toch graag nog es de aandacht op het feit dat de kampioenenhuldiging van kersverse wereldkampioenen M. Vanluchene – B. van den Bogaart – waarop overigens iedereen is uitgenodigd – plaats vindt op donderdag 6 sept. vanaf 19.30 in en om de feesttent die staat opgesteld op wijk de Ginste, in de Grotstraat, te 8780 Oostrozebeke.

Voor Marvin en Ben alvast het voorlopige eindpunt  van de rit op de  bijzonder emotionele rollercoaster   waarop ze zich sedert eind augustus in het Zwitserse Roggenburg, alwaar de wereldtitel mathematisch zeker werd gesteld, bevonden.

Het is natuurlijk allemaal geen kattepis : Als co-piloot je vierde wereldtitel behalen , en als amper 22-jarige rijder tot jongste wereldkampioen ooit worden gekroond.  Bovendien is de weg die M. Vanluchene de afgelopen vijf jaar aflegde absoluut niét de weg  die door het gros van zijn leeftijdsgenoten werd gevolgd.

Op zeventienjarige leeftijd je vader verliezen, op achttienjarige leeftijd van school af, een gewone arbeidersjob moeten gaan uitoefenen, een team rondom je proberen te verzamelen met allemaal mensen die stukken ouder zijn dan jezelf, in je hele doen en laten op je sport gefocust zijn, en dan maar hopen dat het allemaal goed komt. A real working class hero !  Er zijn al kaskrakers van topfilms gemaakt met een véél zwakker scenario als uitgangspunt.

Het werd een razend spannende slotwedstrijd in de www.sidecarcross.be pronostiek, waarin finaal  de top van het klassement nog flink dooreen werd geschud, in zoverre dat leider Kurt De Baere , met de finish in zicht, nog de zege door de vingers zag glippen.  Luc van der Aa, die zich in de kop van het klassement bevond,  kon de uitslag van de laatste Grand Prix in Vésoul het dichtst benaderen en scoorde 17 punten op 30.  Daarachter volgden vier heren met 16 punten, die voor de eindrangschikking echter geen rol van betekenis meer speelden.  Uitkijken was het vooral naar de scores van leider Kurt De Baere, en dichte achtervolgers Theo Bollansee en Kris van den Bogerd, die in Vésoul echter allen bleven steken op een magere score van amper negen op dertig.  Tom Nonneman –tweede in de tussenstand – deed uiteindelijk de beste zaak en met zijn 14 op 30 wist de heer Nonneman nipt de eindzege te pakken  in de pronsotiek 2018, met slechts  één puntje verschil op de achtervolgers.  Spannender kan het dus niet !  Tom Nonneman wordt binnenkort  verblijd met een fikse Acerbis waardebon, en kroont zich dus tot opvolger van Rien Willems, die de pronostiek in 2017 wist te winnen.   

Bij de start van reeks twee kregen we meteen dezelfde namen voorin met Hermans-Musset aan het roer, voor Dierckens-Rostingt, Veldman-Janssens, Van Werven-Beunk, Vanluchene-vd Bogaart , Thomas-vd Putten en Bax-Stupelis. Terwijl vooraan Hermans-Musset steeds verder weg reden, ontstond een gigantische strijd om plek twee die werd uitgevochten door A. Dierckens, J. Veldman, M. Vanluchene en E. Bax. Er werd verschillende keren van plaats gewisseld tot halfkoers Veldman-Janssens definitief plaats twee konden in nemen.   Dat betekende meteen dat Veldman-Janssens op die manier hun allereerste Grand Prix wonnen, doch dit kregen zij niet zomaar cadeau.

Dierckens-Rostingt maakten na het vallen van het starthek hun bedoelingen meteen duidelijk, door de kopstart te pakken, voor Hermans-Musset, Veldman-Janssens, alweer die Ieren Moulds-Kirwin, en locals Giraud-Badaire. Vanluchene-vd Bogaart doken als zesde de diepte in, gevolgd door Wilkinson-Chamberlain en Van Werven-Beunk.Keuben-Rietman lagen elfde.  Sanders-Haller, Bax-Stupelis en Willemsen-Bax die door een handigheidje kort na de start in één klap een drietal plaatsen opschoven,  moesten vanaf plekken twaalf, dertien en veertien aan het karwei beginnen.   Dierckens-Rostingt hielden het vooraan een goeie tien minuten vol tot – eens te meer – de pechduivel toesloeg : Stuurdemper defect, pits binnen, en pas een ronde later de weg kunnen vervolgen.  Vooraan  zagen Veldman-Janssens hun kans schoon en stoomden meteen af op hun eerste Grand Prix manche zege ! een huzarenstuk eerste klas, want wat achtervolgers Giraud-Badaire, door duizenden kelen luidkeels toegejuicht ook probeerden, ze dienden finaal tienseconden toe te geven op winnaars Veldman-Janssens.

Met veertig aanwezige teams voor dertig beschikbare plaatsen, diende er  hard geknokt te worden om de zaterdagse kwalificaties te overleven.  Onder een regen van stenen en in  stoffige omstandigheden die in het valleigedeelte  fel het zicht beperkten werd er geraced in groep A. Giraud-Badaire muisden er, luid toegejuicht, meteen vandoor voor Dierckens-Rostingt, de verrassende Ier Gary Moulds, Bax-Stupelis en Veldman-Janssens.  De Belgische teams Sanders-Haller en Vanluchene-vd Bogaart volgden iets verder op zes en acht. Mike Keuben begon als elfde aan het karwei.  Terwijl  V.Giraud vooraan ging lopen, beet E. Bax zich de tanden stuk op tweede man A. Dierckens. Pas in de  eindfase konden Bax & Stupelis door stoten naar twee. Maar dan ging het snel. 

In het Franse Vesoul wordt komend weekend de finale van het wereldkampioenschap zijspancross 2018 verreden.  Voor ons Belgen is de hoofdvogel in elk geval vorige week reeds afgeschoten, door onze landgenoot Marvin Vanluchene, samen met zijn Nederlandse bijrijder Ben vd Bogaart. Zij reizen met een gerust gemoed af richting Vesoul, en stevenen er af op een ontspannen weekendje .  Ook voor het koppel K. Hermans – N. Musset kan op plaats twee eigenlijk bijna niks meer verkeerd lopen.   En voor Bax-Stupelis zou de derde plek in theorie ook moeten safe zijn, maar daar schuilt nog een addertje onder het gras.  Zowel Bax-Stupelis als vierde man Willemsen-Bax kregen in Roggenburg te horen dat hun afgenomen benzinestalen (GP Strassbessenbach begin juli)  niet conform de technische normen van de FIM zijn, maar gaan daartegen in beroep.

Denk vooral niet dat je ‘m zult vinden in de Standaard boekhandel, in de Fnac, noch in de Casa, Action of de Blokker.  Wandkalenders met hondjes, poezen, paarden, blitze auto’s en dito meiden, dié ga je er in groten getale aantreffen. Maar een sidecarcross kalender, nee, dat is een zeldzame vogel ! 

En toch is ie er. Jaar na jaar opnieuw.  Uniek, en in beperkte oplage.  Net als alle voorgaande jaren wordt de Sidecarcross  Calendar 2019 , gepresenteerd  t.g.v. de WK-finale zijspancross, en dat is komend weekend in het Franse Vésoul.  Een voorpagina met al de teams die punten scoorden in het afgelopen seizoen plus twaalf pagina’s met foto’s.  Eén pagina per Grand Prix, met telkens ruim voldoende plaats aan de zijkant om bij  elke dag  te noteren wie er verjaart,  wanneer deze of gene een supportersfeest organiseert, wanneer je op controle naar de tandarts moet, of  op welke dagen je verlof dient te nemen om je favoriete  Grand Prix  te gaan bezoeken.

Een uniek en handig ding dus, voor de prijs van slechts 15 € , op A3-formaat, voorzien van ringen en haakjes om ‘m op een deftige manier op te hangen. Voor dié prijs ga je dat poezen – of hondenspul  niet in handen krijgen !

O ja,  als je met zijn tienen samen legt, dan is de prijs slechts 12,50 € per stuk. Met die 25 € die je zo uitspaart, kun je in de feesttent lekker . . . , inderdaad. 

Vergeet dus vooral niet ‘m aan te schaffen komend weekend in Vésoul, anders is het misschien te laat. The one and only  sidecarcross calendar 2019 !  

Vanluchene-vd Bogaart werden afgelopen weekend, vroeger dan verwacht,in Zwitserland wereldkampioen in het FIM World Championship Sidecarcross, zoals het officieel heet.  De negenendertigste wereldtitel uit de geschiedenis van het wereldkampioenschap zijspancross, de vijfde voor België, in amper tien jaar tijd. En of zijspancross dé motorsportdiscipline nummer één is in België ! 

Deze wereldtitel is niet zomààr een wereldtitel : Marvin Vanluchene is nu, met zijn 22 jaar en acht maanden de jongste wereldkampioen ooit in dit wereldkampioenschap !  Ben vd Bogaart is de eerste co-piloot ooit die er in slaagt wereldtitels te behalen aan de zijde van drie verschillende rijders (Ben Adriaenssen, Jan Hendrickx en nu Marvin Vanluchene). Bovendien treedt Ben vd Bogaart nu de galerij der allergrootste co-piloten ooit binnen :  Artis Rasmanis (LET) is nog steeds de absolute recordhouder met vijf titels achter zijn naam.  Drie co-piloten slaagden er ooit in om vier wereldtitels bij mekaar te co-piloteren : Adi Käser (1993 tot 1996, met Andreas Fuhrer) , Fritz Fuss ( 1984 tot 1987 , met Hansi Bachtold) , en nu dus Ben vd Bogaart. De vorige zijn allen reeds lang gestopt, laatst genoemde nog niet  .  .  .

WSC, de officiële mediapartner van het wereldkampioenschap zijspancross zat er weer met de neus bovenop in Roggenburg, en leverde weer een reportage af om duimen en vingers bij af te likken, en ten gepaste tijde een traantje bij weg te pinken.  Beleef het allemaal opnieuw via de gele knop ‘Extra’ , of neem een kijkje op www.fimsidecarcross.com

Enjoy it !