ADRIAENSSEN-VAN DEN BOGAART : ONMIDDELLIJK RAAK !

Een heerlijk voorjaarszonnetje, een Witte Ruysheuvel die er middels een noodgreep, perfect bij lag en een deelnemersveld om u tegen te zeggen. Alle ingrediënten waren aanwezig voor een stevig potje zijspancross in Oss.
Daniël Willemsen en Robbie Bax hebben mekaar afgelopen winter terug het ja-woord gegeven, zijspancrosskoning Willemsen liet zich opereren aan zijn geblesseerde schouder, en in Oss leek de combinatie Willemsen-Bax via een snelste trainingstijd, volledig klaar te zijn voor een nieuw seizoentje top-zijspancross.

Reeks 1 : Bax-Stupelis zetten scheve situatie recht.
Na de sighting-lap werd er door de heren zijspancrossers nog even bij de koersdirectie langs geweest om er op te wijzen dat er nog eerst wat diende geshoveld te worden vooraleer het starthek kon vallen. MC Oss schoot meteen in actie en nog geen tien minuten later stormden de 28 teams de Witte Ruysheuvel op, . . . en af, en onmiddellijk nog eens op. Tegen dan had kopstarter Ben Adriaenssen al voldoende voorsprong om eens rustig achterom te kijken, en met gerust gemoed vast te stellen dat de Husky alleszins hard genoeg uit de startblokken schiet. Andreas Clohse zorgde op plaats twee meteen voor een volledig Belgisch feestje voorin. Daarachter kwamen Bax-Stupelis, Van Werven-Beunk, Marcel Willemsen, de broers Visscher en een verrassende Glenn Cools. Willemsen-Bax kwamen pas als veertiende door.
Nadat vooraan Bax en Stupelis na een drietal ronden de maat hadden genomen van Clohse-Verhagen, kon de jacht op koplopers Adriaenssen-van den Bogaart beginnen. Na een kwarier zorgden enkele gedubbelde teams voor wat extra hindernissen op het ingekorte circuit, en kon Etienne Bax aansluiten bij Ben Adriaenssen , die een ronde later definitief zijn meerdere moest erkennen in Bax en Stupelis. Op ruime afstand volgden Willemsen-Bax die vrij vlot naar drie waren door gestoten, maar wel constant de hete adem van Van Werven-Beunk in hun nek voelden, de laatste tien minuten.
Marcel Willemsen won een aantrekkelijk gevecht om de vijfde plaats, van Jan Visscher en Koen Hermans. Brown-Chamberlain werden ruim daarachter nog achtste, voor Carlo Van Duijnhoven. De Zwitser Burgler haalde nog net de top tien. Hij had het de ganse race aan de stok met de Engelsman Brett Wilkinson die elfde werd.
Andreas Clohse viel letterlijk en figuurlijk terug naar plaats twaalf. Cools-Van Tongerlo werden 16de, Verbrugge-Van Hal 18de en Van der Schraelen-Van Schil 24ste. Derks-Bielen, aan hun eerste meters toe dit jaar,onderweg een paar keer tot stilstand gekomen en es het rennerspark opgezocht voor een herstelling, finishten nog 25ste.

Reeks 2 : Slimme Bennen winnen.
Weer schoten Ben en Ben als een speer de startblokken uit, met nu Daniël Willemsen, Gert Van Werven, Marcel Willemsen en Carlo van Duijnhoven als naaste achtervolgers. Bax-Stupelis kwamen na één ronde pas als elfde door. Terwijl de Bennen vooraan fors door trokken, verslikten Bax en Stupleis zich een paar keer in hun opzienbarende inhaalrace : Een keertje ei zo na voorover over de motor, en nog een keertje moeten stoppen toen Marcel Willemsen vlàk voor hun wielen ten val kwam. Etienne Bax vocht zich desondanks nog terug naar plaats twee, maar voor de eindzege was dit niet onvoldoende : De Bennen mochten de zegebloemen in ontvangst nemen !
Daniël Willemsen, lange tijd tweede , liet zich - op beginnerswijze - vangen door Etienne Bax die probleemloos binnendoor de openstaande deur indook. Willemsen-Bax behielden echter wél de aansluiting met Bax-Stupelis, en werden vlak achter hen derde. daarna was het eventjes wachten op Van Werven-Beunk die nipt vierde werden voor de aanklampende Van Duinhoven-Van der Putten, en Hermans-Van Gaalen. De Engelsman Stu Brown maalde - ogenschijnlijk rustig - zijn rondjes af op plaats zeven. De Visscher-broers werden acht, voor Marcel Willemsen en Bart Sloot die onderweg keihard ten val waren gekomen. Glenn Cools-Steve van Tongerloo deden het op plaats tien, méér dan voortreffelijk.  Clohse-Verhagen gritsten nog net de 14de plaats mee, vlak voor de neus van Verbrugge-Van Hal. Voor Thijs Derks en Jan Bielen zat er - na een alweer moeizame race - niet meer in dan plaats 21. Van der Schraelen-Van Schil, die zich in de slotfase hadden vast gereden, werden 24ste.