KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
WOORDEN WEKKEN, VOORBEELDEN STREKKEN ! A LITTLE BIT OF HISTORY.
Woorden wekken , voorbeelden strekken. Het is meer dan ooit van toepassing op de Belgische zijspancrosswereld. Op een zilveren WK-medaille na van Eddy Ramon-Gino Strubbe in 1991 en 1992 , waren de Belgen niet echt groothandelaars in FIM WK-medailles, zoals dat in ’t verleden bij onze Belgische solorijders wél het geval was. Integendeel. Een Grand Prix zijspancross waarop geen enkele Belg zich kon kwalificeren, was geen rariteit rond de eeuwwisseling ! Het zijspantij begon in ons land definitief te keren in 2007. www.sidecarcross.be timmerde toen al vijf jaar – vechtend tegen de bierkaai , vaak ook letterlijk, doch dit geheel terzijde – aan de weg om voor de zijspancross-sport in België een plek onder de zon te creëren. Jan Hendrickx en Tim Smeuninx voegden de daad bij de woorden, en behaalden voor ons land in 2007 de zilveren WK-medaille, na de ongenaakbare D. Willemsen-R. Grütter. Vijftien jaar nà Ramon-Strubbe, eindelijk opnieuw een WK-medaille voor ons land. Het jaar erna scoorden Hendrickx-Smeuninx opnieuw, dit keer met een bronzen WK-medaille. Het dromen op ooit es een Belgische wereldtitel in het zijspancrossen kon beginnen. En làng hoefde er niet gedroomd te worden. Eén jaar later al, in 2009, behaalde België zowel zilver àls goud in het wereldkampioenschap zijspancross. De àllereerste wereldtitel ooit voor België, sedert dit wereldkampioenschap werd opgericht in 1980.
Vreemd genoeg waren het niét Hendrickx en Smeuninx die deze titel wisten te behalen. Nee, het was de neef van Jan Hendrickx, namelijk Joris Hendrickx die als eerste Belg wereldkampioen werd ! Die andere Hendrickx, Jan dus, werd tweede. Daarna leek het wel alsof er geen houden meer was aan de steile opgang van de Belgische zijspancross-sport. Zilveren en bronzen WK-medailles werden jaarlijkse kost , het succes wende snel. Ben Adriaenssen werd de nieuwe ster aan ’t Belgische zijspancrossfirmament, en werd wereldkampioen 2013 én 2014. En als de nood het hoogst was, konden we altijd nog rekenen op onze man uit Kasterlee, Sven Verbrugge, die zich had gespecialiseerd in het ‘bakkenisten’. Ook hij zorgde voor drie (!) Belgische wereldtitels, zij het telkens aan de zijde van het Nederlandse fenomeen Daniël Willemsen.
Maar hoe ging het ondertussen met Jan Hendrickx, zult u zich ongetwijfeld afvragen ? Niet slecht. De oudste van de Hendrickxen reeg de bronzen en zilveren WK-medailles jaar nà jaar aaneen, en op het moment dat weinigen er nog écht in geloofden, werd Jan Hendrickx toch nog wereldkampioen. In 2016 , geassisteerd door Ben van den Bogaart, van wie we eigenlijk niet goed meer weten of ie nu een Nederlander of een Belg is. In 2017 leek het echter, na tien jaar van Belgische hoogconjunctuur in de zijspancrosserij, terug akelig stil te worden. Marvin Vanluchene werd onze beste Belg, op een . . . negende plaats . Niet meer wat we gewoon waren, dus. Maar zie, de voorbeelden en het harde werken van de beide Hendrickxen, van Ben Adriaenssen, van Sven Verbrugge of misschien wel nog van E. Ramon & G. Strubbe , waren absoluut niet voor niets geweest ! Marvin Vanluchene ijsbeerde de ganse winter van 2017 , lopend of fietsend, maar telkens zwaar zwetend over de Westvlaamse wegen. Absoluut ontevreden over hoe het seizoen 2017 was gelopen. Toen ook nog de missing link, Ben vd Bogaart, in de puzzel werd ingepast, vertrok de 21-jarige Vanluchene aan het seizoen 2018 – vorig jaar dus – met een lat die een flink stuk hoger lag dan die negende plek van een jaar eerder. Van den Bogaart dreef zijn jonge rijder Vanluchene naar het uiterste van zijn kunnen, en wat nièmand voor mogelijk had gehouden, geschiedde : In 2018 konden we met Marvin Vanluchene alwéér een Belgische wereldkampioen - new generation – verwelkomen. In het spoor van Vanluchene krikten ook andere landgenoten als een Arne Dierckens en Davy Sanders zichzelf naar een hoger niveau , en namen ongeneerd plaats binnen de mondiale top tien. En Limburger Kristof Santermans, de man die alle voorgaande generaties overleefde, is er ook nog steeds niet vies van om zich op wereldniveau met de top tien plaatsen te gaan bemoeien. Moeder, moet er nog zand zijn ? In Lommel niet alvast komend weekend, maar met zoveel mooie Belgische zijspanmensen bijeen achter het starthek binnen een paar dagen, moét u er gewoon voor zorgen dat u er bij bent in Lommel ! Onze jongens verdiénen uw steun , en hebben die ook hard nodig, in een motorsportdiscipline die de jongst jaren bijzonder hard de richting van de absolute professionalisering uitgaat. So, be there !
Terug naar overzicht