KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
HANSI BACHTOLD EN FRITZ FUSS DEEL 2 : WERELDKAMPIOEN NUMMER VIER.
Na hun eerste wereldtitel in 1984 , was er geen stoppen meer aan de combinatie Bachtold-Fuss. In 1985 lag het Zwitserse koppel al van meetaf aan op kop. Er verschenen trouwens alsmaar meer ééncilinder tweetakten op de omlopen, dat jaar. Bachtold-Füss verzekerden zich één wedstrijd voor het einde, reeds van de wereldtitel, in het Oostenrijkse Feldkirch. De Nederlanders August Muller-Henk van Heek werden tweede ,op een . . . ééncilinder tweetakt Honda 500 cc,in een VMC-frame. Slechts één Belgisch team ging de strijd nog aan in het WK van 1985. Daniël van Bellinghen en Karel Torfs werden in hun laatste seizoen op WK-niveau ,op hun zware viertakt tweecilinder Yamaha eervol twaalfde!
Ook in 1986 waren de Zwitsers opnieuw onklopbaar. Het Zwitserse koppel had zo véél zelfvertrouwen , dat ze reeds vanaf de openings Grand Prix,in Engeland, aan de start verschenen met achteraan op hun crossbroek de opschriften ‘hattrick Hansi’ en ‘hattrick Fritz’. Dàt is pas durven !
In 1986 verdwenen de zware tweecilinder viertakten zo goed als volledig uit het wedstrijdbeeld. De tweetakt tweecilinder Jumbo van Hansi Bachtold werd gereduceerd tot 800 cc,en er kwam een watergekoelde versie. In september stonden de laatste drie Grand Prix op het programma : Portugal, Spanje en Italië. Bachtold en Fuss trokken naar het zuiden met maar liefst 59 punten voorsprong op tweede man August Muller. In de voorlaatste wedstrijd,in Spanje, was de’hattrick’ van Bachtold en Fuss definitief een feit ! Ze onderstreepten nog eens hun supprematie door ook in de laatste Grand Prix, in het Italiaanse Bra,nog es overtuigend de beide manches op hun naam te schrijven. In 1986 was Luc Descheemaecker – jongere broer van Remi - onze enige Belgische WK-deelnemer. Geassisteerd door noorderbuur André Godschalk wist Descheemaecker de Belgische eer hoog te houden door als dertiende het WK af te sluiten.
Het seizoen 1987 werd een moeizaam seizoen voor Bachtold-Fuss,en het leek er lange tijd op dat het ‘het jaar te veel’ zou worden voor de Zwitsers. De Nederlandse koppels Van Gastel-Hurkmans en Muller-van Heek zwaaiden de eerste seizoenshelft de plak, en Bachtold-Fuss hadden alle moeite van de wereld om hen bij te benen. Bachtold steunde vooral op zijn regelmaat , en kon zo de aansluiting met onze noorderburen min of meer behouden. Met nog vijf Grand Prix te gaan konden Bachtold & Fuss in het Franse Cussac eindelijk de WK-leiding over nemen, maar twee weken later waren het in Oostenrijk opnieuw de Hollanders Muller-van Heek die eerste stonden ! Met nog drie races te gaan (alweer Portugal,Spanje en Italië) was de strijd nog steeds volledig open. In het snikhete Portugal gingen Muller-van Heek de mist in. Co-piloot van Heek ging in de eerste heat fysiek ten onder aan de verzengende hitte, en eindigde in het ziekenhuis. Bachtold-Fuss werden opnieuw WK-leiders en trokken met 28 punten voorsprong naar Spanje. Dààr kon August Muller een beroep doen op André Godschalk als invaller,en de achterstand van 28 punten op WK-leider Bachtold werd gereduceerd tot nog slechts acht luttele puntjes !
De WK-finale in het Italiaanse Fermo kondigde zich meteen super spannend aan. Co-piloot Henk van Heek was hersteld van zijn Portugese appelflauwte, en het herenigde koppel Muller-van Heek was klaar om de slotaanval in te zetten op de Zwitserse vesting Bachtold-Fuss. Echter . . . ,zelfs al wonnen Muller-van Heek beide manches in Italië, dan volstonden twee tweede plaatsen nog steeds voor Bachtold om voor de vierde keer op rij wereldkampioen te worden ! Zo ver kwam het echter niet. A Muller-H.van Heek waren aan de winnende hand, toen in de slotfase van de eerste manche een bevestigingsbout van de stuurdemper af brak. Muller werd stuurloos én zwaar teleur gesteld tiende. Een bijzonder bittere pil om te slikken, vooral als je weet dat August Muller exact op déze dag zijn 32ste verjaardag “vierde” . Bachtold was meteen zeker van zijn vierde wereldtitel, de tweede manche was nog slechts een formaliteit. A. Muller en Henk v. Heek werden voor het derde jaar op rij vice-wereldkampioen ! Een jaar later, in 1988 , konden de viervoudige wereldkampioenen Bachtold-Fuss de opofferingen niet meer opbrengen en verschenen niet meer aan de start. Ook voor de drievoudige vice-wereldkampioenen Muller-van Heek eindigde de motorsportcarrière halfweg het seizoen 1988,na onenigheid binnen het team. August Muller kom je heden ten dage nog wel es tegen op een zijspancrosswedstrijd ergens in Nederland. Hansi Bachtold is nog elk jaar present in het Tsjechische Kramolin,om er tgv de Grand Prix aldaar, deel te nemen aan de nevenwedstrijd voor oldtimer-sidecars, met zijn snerpende Jumbo-EML.
In 1987 was Luc Descheemaecker opnieuw onze enige Belg die onze nationale eer hoog kon houden in deze motorsportdiscipline. Begin juli zorgde Descheemaecker met zijn Nederlandse bijrijder André Godschalk in Duitsland zelfs bijna voor een exploot, door als allereerste Belg ooit, een WK-wedstrijd zijspancross op zijn naam te schrijven. Het mocht helaas niet zijn : In Bielstein wonnen Descheemaecker-Godschalk na een superspannende wedstrijd, de eerste manche. Ook in de tweede heat lag Alkenaar Descheemaecker vrij comfortabel op kop, tot tien minuten voor tijd het zijspanwiel af brak. Weg Grand Prix zege ! Weg droom ! Het leven in de topsport kan genadeloos hard zijn !
Bij de gele knop ‘Extra’ een prachtig beeldverslag van het ‘hattrick Hansi- hattrick Fritz’ seizoen 1986, tijdens hun thuis Grand Prix in Wohlen op 31 aug. 1986.
(foto’s FB, O. Pallier,B. Ullrich, J. Hejnal , N. Martin )
Terug naar overzicht