KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
DE WONDERBAARLIJKE GRAND PRIX ZEGE VAN BROWN EN CHAMBERLAIN.
Stuart Brown (binnen twee weken wordt hij 42 !), won op Pinkstermaandag zijn allereerste Grand Prix uit zijn lange zijspancrosscarrière. Brown is sedert begin jaren 90 actief in het WK zijspancross, en dus overduidelijk een laatbloeier. Brown deed er een jaar of tien over eer ie er in slaagde om zich geregeld te kwalificeren, en grossierde aanvankelijk vooral in plaatsen tussen de 20 en de 40 in de WK eindstand. Halfweg de jaren 2000 slaagt Brown (toen nog met Luke Peters) er een paar keer in om zich in de top zes te rijden (vijfde in het WK 2003 én 2004) , maar daarna deemstert de Brit terug weg en lijkt het over and out. Sinds 2011 heeft Brown de 17-jaar jongere Josh Chamberlain aan boord, en dat resulteerde vorig jaar in een mooie zesde plek in de WK-eindstand, met o.a. een podiumplaats in de Belgische Grand Prix in Genk !
Afgelopen weekend dan won Stuart Brown zijn allereerste Grand Prix, maar dit heeft onderweg meer dan één keer aan een zijden draadje gehangen, zoals je op bijgaande fotoreportage kunt zien.
In de eerste manche ontsnapte Brown al nipt aan de rondvliegende machine van zijn gecrashte landgenoot Richard Jenkins, waarna ie in de aanvangsronden verschillende keren in contact kwam met de machine van Jan Hendrickx, maar er in slaagde om het zaakje telkens aan de grond te houden. Ruim vierduizend lawaaierige Fransen probeerden daarna hun lokale man Valentin Giraud voorbij koploper Brown te schreeuwen, wat ook leek te gaan lukken, tot bij Giraud de ketting stuk ging, en Brown-Chamberlain opgelucht konden adem halen en op de reekszege leken af te stevenen. Maar toen begon het te regenen, werd het superglad, en ging koploper Brown in de voorlaatste ronde in de fout. De machine tolde helemaal rond en Brown kwam met de neus in de verkeerde richting te staan. Naaste achtervolger Etienne Bax kwam nèt een tikkeltje te kort om Brown, die ondertussen terug was vertrokken , nog bij te benen. De reekszege was er aldus ééntje met de nodige hindernissen.
In de tweede reeks won Giraud, maar dat kon Brown niet deren gezien de Fransman de eerste reeks was uitgevallen. Wat Brown wél iets kon schelen, was dat hij aanvankelijk in de achtervolging gevangen zat tussen Etienne Bax, Jan Hendrick en Ben Adriaenssen. Allemaal mannen die net als hijzelf de Grand Prix zege roken. Uiteindelijk stootte het Britse koppel door naar plaats twee, ahoewel de dreiging van Ben Adriaenssen in de slotronden niet te onderschatten was. Finaal werd Brown zeer nipt tweede, en dat volstond na twintig jaar WK-rijden, om eindelijk een allereerste Grand Prix zege op zak te steken. Die zege bleek na de finish aan een zijden draadje te hebben gehangen, toen bleek dat de bibmousse en de achterband van Brown's machine waren los gekomen van de velg en één ronde meer er te veel aan zou zijn geweest voor de sympathieke Brit. Ondertussen is Brown op kousevoeten ook doorgestoten naar de derde plaats in de WK-tussenstand op slechts één puntje van tweede man Jan Hendrickx. Wie had dat ooit nog verwacht van Mister Brown ?
Enfin, wat hebben wij op Pinkstermaandag ook alweer geleerd, Piet ?
Ten eerste : Heb geen schrik van de generatiekloof. Neem op het gepaste moment een véél jongere bakkenist aan boord, herbron en gooi u opnieuw vol overgave in de strijd !
Ten tweede : Twijfel niet, blijf geloven in jezelf en in wat je doet. Ook al duurt het wel twintig jaar !
Ten derde : Never give up !
Terug naar overzicht