KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
THE END, VOOR ZWEEDSE REUS HENRIK SöDERQVIST.
Henrik 'Henke' Söderqvist houdt er mee op. Precies een week voor zijn veertigste verjaardag hield 'De Viking' op zaterdagavond zijn afscheidsparty, in zijn woonplaats Huskvarna. De Folkets-Park feestzaal was schitterend sidecarcross-style ingericht. Söderqvist was er trouwens reeds al van 's woensdags mee bezig, en het resultaat mocht gezien worden. Ook op de avond zelf verzorgde Söderqvist zelf een gedeelte van het avondvullend programma. Henke is nu eenmaal een entertainer, en dat bleek ook in Huskvarna.
De gekende verwisseltruc - 'klein zijspancrossteam verandert op enkele seconden tijd in een groot zijspancrossteam' , waainr ook Joe Millard , Tobias-Tobbe-Sylwan en Tim Gustavsson hun deel deden, werd zeer gesmaakt. 'Söderqvist and his slaves' brachten ook een staaltje disco-dance op het podium, op het dance-nummer Freedom. Tobias Sylwan en Tim Gustavsson waren voor de gelegenheid de 'slaven' van dienst, en het was duidelijk dat er flink gerepeteerd was voor dit optreden. De optredende band bracht o.a. een speciaal Söderqvist-afscheidsnummer, werden ook de sponsors, co-piloten en Henke zelf in de bloemetjes gezet, en werd er - zoals overal - gedanst, gedronken en gezongen. Maar . . . om één uur 's nachts was het onherroepelijk over : Muziek uit en tapkraan dicht ! De Zweedse wetten omtrent het uitgaansleven zijn iets strenger dan wij het in België gewoon zijn. Dit had als voordeel dat we op zondagochtend met 'een frisse kop' nog es met Henke zelf aan tafel konden zitten voor een interview, waarin de Viking, zoals steeds, geen blad voor de mond hield, en enkele opvallende uitspraken liet noteren (bij lees meer) . Daarna werden we door Söderqvist , met de nodige fierheid in zijn stem, doorverwezen naar het plaatselijke Husqvarna-museum (zie foto's) waar men naast crossmotoren, euh, eigenlijk alles fabriceert wat je maar kunt bedenken.
Söderqvist was als zijspancross-rijder actief van 1997 tot 2013. Daarvoor was hij co-piloot, van 1989 tot 1996, hoofdzakelijk aan de zijde van de Zweedse GP-rijder Conny Strandberg. Een zijspancross-carrière van 24 jaar dus, die werd afgesloten in 2013 met een 11de plaats in de WK-eindstand. Söderqvist sprokkelde als rijder, in totaal 2390 WK-punten bijeen. Hij won tien Grand Prix manches, en won zes keer het dagklassement van een Grand Prix. Ook werd de flamboyante Zweed liefst veertien keer Zweeds kampioen, en behaalde twee keer brons in het wereldkampioenschap, nà de onklopbare Daniël Willemsen en Kristers Sergis. In 2000 leek het er op dat Söderqvist écht in staat was om wereldkampioen te worden, en Willemsen en Sergis hadden dan ook een kwaaie klant aan 'm. Tot ie bij de Grand Prix in Lierop zijn hand brak, bij de start, en daardoor drie Grand Prix diende te missen. Söderqvist werd dat jaar, met Tobias Sylwan, vijfde in de WK-eindstand, met maar liefst tien nullen achter zijn naam. Een gemiste kans.
Niet bang voor 'het zwarte gat, Henke ? Nee hoor, ik ga nu wat meer tijd hebben voor mijn vrouwen (lacht). 't Is te zeggen, mijn vrouw en mijn dochters. Ik heb mijn eigen beton- en constructiebedrijf, en ik heb me een enduro-motor aangeschaft. Ik ga ook opnieuw twee avonden per week ijshockey spelen, en straks begint het lange afstands-ski-seizoen. En daarna ga ik me wat bezig houden met mijn jonge landgenoot Philip Stenborg, want die kan het een stukje verder brengen in de zijspancross dan ikzelf !
Pardon ? Ja zeker. Ik kon wel snel rijden met een zijspan, maar mijn rijstijl trok op niks. Het was sleuren en wroeten. Stenborg die heeft een veel sierlijker stijl, en daar valt veel meer uit te halen. Hij moet nog wat aggressiever en assertiever worden, en daar kan ik - als expert - misschien wel mijn steentje toe bij dragen (lachend).
Aan assertiviteit had jij geen gebrek ?
Tja, da's iets wat soms nodig is hé, anders duwen ze je aan de kant. Ik vind de huidige generatie soms zo braaf. Soms moet je es op je strepen staan hé, en bvb durven zeggen tegen organisator :" Hey man, maybe you are a nice guy but you have made a fuckin' shit track here. So, do something ! " Geef mij maar karakter-mannen zoals een Wenninger, een Weinmann, een Daniël willemsen. Mannen met charisma !
Tips voor de toekomst van de zijspancross misschien , Henke ?
(Lachend) Jazeker, mannen met karakter ! Ha ha ! Nee serieus. De televisie, dat is de sleutel voor het succes in elke sport. Als je met je kop niet op televisie komt, dan beteken je niks. De zijspancross is nochtans méér dan spectaculair genoeg om televisie-spektakel op te leveren. Maar ja, daar hangt een serieus prijskaartje aan hé. Dus : Voldoende sponsoring zoeken, een productiemaatschappij zoeken die het wil filmen en op TV kan brengen, en klaar is Kees.
Wat is uw beste herinnering uit uw carrière ?
We werden twee keer derde in het WK, maar aan het seizoen met de meeste tegenslagen, heb ik tevens ook de beste herinneringen. Da's het jaar 2000. Tobbe (co-piloot Tobias Sylwan) en ik waren de evenknie van Sergis en Willemsen. In Lierop wonnen we op één been de eerste manche. Bij de start van reeks twee haakten we in mekaar met beaumont en brak ik mijn hand, waarna ik drie Grand Prix diende te missen. Uiteindelijk werden we slechts vijfde in het WK dat jaar, maar voor mij was dit het beste jaar uit mijn carrière.
Welke specifieke herinneringen bracht België je ?
Ha ha, eerst en vooral de harde en vooral luidruchtige duels met Peter Steegmans, een karakter-man naar min hart, ondanks het feit dat het er soms hard aan toe ging ! Jullie kamikaze-rijder Eric Palinckx heeft me ook veel plezier bezorgd, en de periode dat we in het Zundert-trucks team zaten, was toch wel een heel mooie periode. Maar verder snap ik eigenlijk niet veel hoor, van jullie Belgen. De mooiste en succesvolste zijspancross-Grand Prix werden vreoger verreden in Betekom en Rijkevorsel. Super ! Maar wat doen jullie plots ? Naar Neeroeteren gaan, waar het voor mij al een stuk minder was, en nu zitten jullie al tien jaar te klungelen in Genk, op een mini-piste waar je bijna niet kunt inhalen en waar niemand graag rijdt. Nismes dit jaar (waar we met een links zijspan flink in 't nadeel waren, maar soit) vond ik eindelijk opnieuw een verademing in België. Héérlijk rijden hoor daar ! En dan zie ik dat jullie volgend jaar niet meer terug gaan naar Nismes, en enkel nog in Genk terug rondjes gaan draaien. Ik snap er niets van.
Het volledige interview met de levende Zweedse zijspancross-legende verschijnt in én van de eerstkomende weken in Motorgazet.
Terug naar overzicht